Клемэнс Брэнтана

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Клемэнс Брэнтана
ням. Clemens Brentano
Асабістыя зьвесткі
Імя пры нараджэньні Клемэнс Брэнтана дэ ля Рош
Псэўданімы Клемэнс «Марыя» Брэнтана
Нарадзіўся 9 верасьня 1778
Эрэнбрайтштайн
Памёр 28 ліпеня 1842
Ашафэнбург
Пахаваны
Бацькі Пэтэр Антон Брэнтана[d]
Максіміліяна Брэнтана[d]
Сужэнец Сафі Мэро[d][1] і Auguste Bußmann[d]
Дзеці Magdalena Maria Brentano[d][2]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці паэзія, проза, драма
Кірунак рамантызм
Мова нямецкая[3]
Подпіс Выява аўтографу
[[::de:s:Clemens Brentano|Творы]] ў Вікікрыніцах

Клемэнс Брэнтана (па-нямецку: Clemens Brentano: 9 верасьня 1778, Эрэнбрайтштайн — 28 ліпеня 1842, Ашафэнбург) — нямецкі паэт-рамантык, навэліст і драматург, найбуйнейшы прадстаўнік гайдэльбэрскага гуртка.

Абапіраючыся на народнапесенную творчасьць, ён значным чынам удасканаліў нямецкі верш і вызначыў надалей разьвіцьцё рамантычнае паэзіі ў Нямеччыне[4]. Яго ўплыў зазналі Гайнрых Гайнэ, Ёзэф фон Айхэндорф, Жэрар дэ Нэрваль, Гіём Апалінэр і іншыя эўрапейскія аўтары, якія стваралі адмысловыя варыяцыі на сюжэт брэнтанаўскай баляды «Лярэлей» пра райнскую прыгажуню, што вабіла юнакоў і губіла іх насуперак сваёй волі, а сама пакутвала без узаемнага каханьня.

Comödien (1852)

Разам зь Людвігам Ахімам фон Арнімам выдаў трохтомны зборнік фальклёру «Чароўны рог хлопчыка» (ням. Des Knaben Wunderhorn, 1806—08), які аказаў вялікі ўплыў на працэс фармаваньня нямецкай паэзіі.

Верш Брэнтана пераклаў на беларускую мову Уладзімер Папковіч[5].

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Брентано, Клеменс (рас.) // Энциклопедический словарь / под ред. И. Е. АндреевскийСПб: Брокгауз — Ефрон, 1891. — Т. IVа. — С. 648.
  2. ^ Pas L. v. Genealogics (анг.) — 2003.
  3. ^ Brentano, Clemens, 1778-1842 // CONOR.SI
  4. ^ Святлана Малюковіч. «Блакітную кветку шукаю…»: Рамантычная лірыка паэтаў Германіі // Роднае слова. — 1999. — № 2. — С. 34—36.
  5. ^ Галасы з-за небакраю: анталогія паэзіі свету ў беларускіх перакладах ХХ ст. Склад. М. Скобла. — Мн.: Лімарыус 2008. — 896 с.