Фэрэнцвараш Будапэшт

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Фэрэнцвараш
Заснаваны 1899
Горад Будапэшт, Вугоршчына
Стадыён Групама-арэна
Умяшчальнасьць: 22 000
Галоўны трэнэр
Чэмпіянат Нацыянальны чэмпіянат
 · 2022—2023 1 месца
Хатнія колеры
Выязныя колеры
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
fradi.hu (вуг.)​ (анг.)

«Фэрэнцва́раш» (па-вугорску: Ferencvárosi) — вугорскі футбольны клюб з гораду Будапэшту, базуецца ў сталічным раёне Фэрэнцвараш. Заснаваны ў 1899 годзе Фэрэнцам Шпрынгерам і групай мясцовых жыхароў дзявятага раёну Будапэшта. 34-разовы чэмпіён Вугоршчыны, 24-разовы ўладальнік Кубка Вугоршчыны, 6-разовы ўладальнік Супэркубка Вугоршчыны і 2-разовы ўладальнік Кубка вугорскай лігі.

Клюб мае ня толькі футбольную каманду, але і іншыя падразьдзяленьні, як то жаночы футбол, жаночы гандбол, мужчынскі футзал, мужчынскі хакей, мужчынскі гандбол, мужчынскае воднае пола, вэляспорт, гімнастыка, лёгкая атлетыка, барацьба, кэрлінг і плаваньне. Аднак, відавочна, што больш за ўсё заўзятары падтрымліваюць менавіта футбольную каманду, якая зьяўляеца самай папулярнай у краіне сярод усіх футбольных клюбаў[1]. Традыцынымі клюбнымі колерамі ёсьць зялёны і белы. Талісманам клюбу ёсьць зялёны арол, дзякуючы якому клюб мае мянушку «зялёныя арлы».

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Клюб быў заснаваны 3 траўня 1899 году грамадзянамі дзявятага раёну Будапэшту[2]. Фэрэнц Шпрынгер, юрыст з гэтага ж раёну, быў вылучаны і абраны першым старшынём клюбу. Першай хатняй пляцоўкай клюбу сталася поле, пабудаванае на праспэкце Шаракшары ў тым жа дзявятым раёне. Футбольная каманда клюбу была скамплектаваная 3 сьнежня 1900 году[2]. Праз два месяцы, у лютым, быў праведзены першы матч вугорскае лігі паміж «Фэрэнцварашам» і клюбам «Будапэшт ТК». Аднак, паколькі матч ня быў праведзены пад эгідай вугорскай фэдэрацыяй футболу, ён ня лічыцца першым афіцыйным матчам клюбу. 21 красавіка 1900 году каманда згуляла свой першы афіцыйны матч супраць клюбу «Мюэд’етэмі», і «Фэрэнцвараш» трываў паразу ў ім зь лікам 5:3. Першы гол за клюб забіў Гашпар Барбаш[3]. Першы пункт у чэмпіянаце клюб атрымаў у гульні з тым жа «Мюэд’етэмі», а першая перамога была здабытая 16 чэрвеня 1901 году, калі «Фэрэнцвараш» перамог клюб «Будапэшт СК» зь лікам 5:1[3]. У 1902 годзе будапэшцы пацярпелі самую буйную паразу ў сваёй гісторыі, калі былі ўшчэнт разьбітыя ангельскім клюбам «Оксфард Юнайтэд» зь лікам 16:0[4].

Першы стадыён клюбу, які быў адкрыты ў 1911 годзе.

У сэзоне 1902—1903 году «Фэрэнцвараш» атрымаў права ўзяць удзел у Кубку выкліку, турніры які праходзіў паміж клюбамі Аўстра-Вугоршчыны. У вугорскім фінале клюб перамог іншы будапэшцкі клюб «33» зь лікам 1:0. У паўфінале «Фэрэнцвараш» сустракаўся 3 траўня 1903 году з аўстрыйскім клюбам «Вінэр Атлетыкшпорт», але трываў паразу ў сваім першым міжнарожным матчы зь лікам 5:1[5]. У сэзоне 1903 году «Фэрэнцвараш» упершыню ў гісторыі стаў чэмпіёнам Вугоршчыны[6]. На наступны сэзон клюб заваяваў срэбныя мэдалі, а яшчэ праз год у сэзоне 1905 году «Фэрэнцвараш» зноўку стаў чэмпіёнам краіны другі раз[7]. Новы сэзон, які быў праведзены паводле сыстэмы восень-вясна, зноўку прынёс сталічнаму клюбу залатыя мэдалі айчыннага першынства[8]. У розыгрышу Кубка выкліку сэзону 1908—1909 гадоў «Фэрэнцвараш», дзякуючы добрым вынікам, атрымаў права на ўдзел у фінале, дзе перамог венскі «Вінэр Атлетыкшпорт» зь лікам 2:1 і здабыў міжнародны тытул. З 1908 па 1913 гады клюб пяць разоў запар станавіўся чэмпіёнам Вугоршчыны. У сэзоне 1911—1912 гадоў «Фэрэнцвараш» перамог клюб «Керулеці» зь лікам 11:3, а гулец Імрэ Шлёсэр адправіў у браму супернікаў 8 галоў. 12 лютага 1911 году быў адкрыты цяперашні стадыён клюбу, першы гол на якім забіў Імрэ Шлёсэр. У 1911 і 1912 гадох клюб зрабіў турнэ па Нямеччыне і Ангельшчыне.

У апошні сэзон перад Першай сусьветнай вайной «Фэрэнцвараш» ня здолеў абараніць тытул, прапусьціўшы на першы радок будапэшцкі клюб МТК. Шматлікія гульцы клюбу былі рэкрутаваныя ў войска, і шмат хто зь іх не вярнуўся з вайны. Пасьля вайны ў 1920-я гады посьпехі клюбу зьніклі, як то іхны супернік клюб МТК пяць разоў запар станавіўся чэмпіёнам краіны. Акрамя таго, у сэзоне 1924—1925 гадоў «Фэрэнцвараш» трываў самую буйную паразу ў айчынным першынстве ў матчы супраць клюбу МТК зь лікам 14:2[9]. Толькі ў 1926 годзе праз 13 гадоў пасьля апошняга посьпеху «Фэрэнцвараш» стаў чэмпіёнам Вугоршчыны[10]. Наступныя посьпехі чакалі клюб у сэзонах 1926—1927 і 1927—1928 гадоў.

«Фэрэнцвараш» падчас турнэ па Паўднёвай Амэрыцы.

«Фэрэнцвараш» здабыў права выступу ў Кубку Мітропы 1928 году. Чвэрцьфінал зьвёў вугорскую каманду зь югаслаўскім клюбам БСК. У першым матчы ў гасьцёх 19 жніўня будапэшцкія футбалісты перайгралі бялградцаў зь лікам 7:0. Матч у адказ адбыўся 26 жніўня, «Фэрэнцвараш» зноў здабыў перамогу, гэтым разам зь лікам 6:1. У паўфінале 9 верасьня на стадыёне ў Вене «Фэрэнцвараш» атрымаў перамогу над аўстрыйскім чэмпіёнам клюбам «Адміра» зь лікам 2:1. У другім матчы, які праходзіў у Будапэшце, «Фэрэнцвараш» перамог зь лікам 1:0. Першы фінальны матч прайшоў у Будапэшце, дзе «Фэрэнцварашу» супрацьстаяў іншы аўстрыйскі клюб — «Рапід». Матч скончыўся буйной перамогай вугорцаў зь лікм 7:1. 28 кастрычніка ў Вене «Рапід», атрымаў перамогу зь лікам 5:3, аднак, улічваючы першы матч, тытул здабыў «Фэрэнцвараш»[11][12]. У 1929 годзе клюб зьдзейсьніў падарожжа па Бразыліі, Уругваю і Аргентыне, дзе сустракаўся з рознымі мясцовымі клюбамі і зборнымі паўднёваамэрыканскіх гарадоў.

У 1930 годзе «Фэрэнцвараш» зноў выступаў у Кубку Мітропы. У чвэрцьфінале ў Празе клюб згуляў унічыю 2:2 зь мясцовай «Славіяй», але затым атрымаў хатнюю перамогу зь лікам 1:0. У паўфінале клюб сустракаўся з «Рапідам», але ў Вене трываў паразу зь лікам 5:0. Хатняя перамога зь лікам 1:0 у матчы ў адказ ужо не выратавала вугорскі клюб, то бок квіток у фінал атрымаў «Рапід». У 1930-х гадох клюб чатыры разы станавіўся чэмпіёнам Вугоршчыны. Пры гэтым у сэзоне 1931—1932 гадоў «Фэрэнцвараш» перамог ува ўсіх 22 матчах чэмпіянату, усталяваўшы, такім чынам, нацыянальны рэкорд, які трымаецца і да сёньня. У розыгрышу Кубка Мітропы 1932 году клюб трываў паразу ў Турыне ад італьянскага «Ювэнтуса» зь лікам 4:0. Матч у адказ скончыўся зь лікам 2:2 і клюб выляцеў з турніру. Паводле францускага часопісу «L’Auto», «Фэрэнцвараш» лічыўся сёмай самай лепшай камандай Эўропы ў 1933 годзе.

Асноўны склад[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Актуальны на 11 лютага 2024 году
Пазыцыя Імя Год нараджэньня
1 Сьцяг Вугоршчыны Бр Адам Варга 1999
3 Сьцяг Марока Аб Самі Маэ 1996
5 Сьцяг Босьніі і Герцагавіны ПА Мухамэд Бэшыч 1992
7 Сьцяг Тунісу ПА Магамэд Алі Бэн Рамдан 1999
10 Сьцяг Бразыліі Нап Маркіньюс 1999
11 Сьцяг Босьніі і Герцагавіны Нап Кенан Кодра 1993
13 Сьцяг Нігерыі ПА Андэрсан Эсыці 1994
14 Сьцяг Босьніі і Герцагавіны ПА Амэр Гояк 1997
15 Сьцяг Ізраілю ПА Магамад Абу-Фані 1998
16 Сьцяг Нарвэгіі ПА Крыстафэр Закарыясэн 1994
17 Сьцяг Босьніі і Герцагавіны Аб Элдар Чывыч 1996
19 Сьцяг Вугоршчыны Нап Барнабаш Варга 1994
20 Сьцяг Малі Нап Адама Траарэ 1995
21 Сьцяг Вугоршчыны Аб Эндрэ Ботка 1994
22 Сьцяг Сурынаму Аб Міенці Абэна 1994
23 Сьцяг Вугоршчыны Аб Лоранд Паска 1996
24 Сьцяг Нігерыі Нап Тосін Кегіндэ 1998
Пазыцыя Імя Год нараджэньня
25 Сьцяг Латвіі ПА Чэбрайлс Макрэцкіс 2000
27 Сьцяг Францыі Аб Ібраім Сысэ 1996
29 Сьцяг Вугоршчыны Бр Гергё Сэчы 1989
31 Сьцяг ЗША Аб Гэнры Ўінга 1995
33 Сьцяг Босьніі і Герцагавіны ПА Ст’епан Лончар 1996
44 Сьцяг Францыі Аб Ісмаэль Аанэба 1999
55 Сьцяг Вугоршчыны ПА Балінт Катана 2002
68 Сьцяг Вугоршчыны Нап Адам Халмаі 2001
72 Сьцяг Сэрбіі Нап Аляксандар Пэшыч 1992
76 Сьцяг Вугоршчыны ПА Крыстыян Лістэш 2005
77 Сьцяг Армэніі Нап Эдгар Севікян 2001
80 Сьцяг Кот-д’Івуару ПА Абіб Майга 1996
90 Сьцяг Вугоршчыны Бр Дэнэш Дубіс (капітан) 1990
99 Сьцяг Эквадора Аб Крыстыян Рамірэс 1994
Сьцяг Нарвэгіі Нап Токмак Нгуен 1993
Сьцяг Ганы Нап Авусу Квабэна 1997

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]