Альбрэхт Радзівіл (староста рэчыцкі)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Альбрэхт Радзівіл
Альбрэхт Радзівіл. З альбома «Выявы роду Радзівілаў». Нясьвіж, 1758
Альбрэхт Радзівіл. З альбома «Выявы роду Радзівілаў». Нясьвіж, 1758

Герб «Трубы»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся 25 сакавіка 1717(1717-03-25) або 1717[1]
Памёр 1790, 1791[1] або 1762
Род Радзівілы
Бацькі Мікалай Фаўстын Радзівіл
Барбара з Завішаў
Жонка Ганна Кунегунда з Халецкіх
Дзеці Дамінік
Дзейнасьць палітык, староста

А́льбрэхт Радзіві́л (25 сакавіка 1717, маёнтак Зьдзецел Наваградзкага ваяводзтва — 1790, места Глуск) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Староста рэчыцкі (1734—1773), генэрал-маёр войскаў Вялікага Княства Літоўскага (з 1755).

Валодаў Крожамі ў Жамойці, Глускам і Хальчам у Рэчыцкім павеце й інш.

Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Зь нясьвіскай лініі роду Радзівілаў гербу «Трубы», сын Мікалая Фаўстына і Барбары з Завішаў. Меў братоў Ульдарыка Крыштапа, Юрыя і Станіслава.

Па сьмерці караля і вялікага князя Аўгуста Моцнага (1733) выступаў разам з бацькам і братамі за абраньне на сталец Аўгуста Саса. Быў паслом на пацыфікацыйны сойм 1736, дзе падпісаў дыплём пра абраньне Аўгуста Саса. У 1750 абіраўся маршалкам Трыбуналу Вялікага Княства Літоўскага. У 1740-х быў палкоўнікам літоўскай панцырнай кавалерыі, з 1754 — палкоўнікам гусарскага знаку ў харугве каралевіча Фрыдэрыка.

У часе бескаралеўя (1763) быў супраціўнікам Чартарыйскіх, выступаў супраць абраньня на сталец Станіслава Аўгуста Панятоўскага. У 1768 далучыўся да Барскай канфэдэрацыі і быў адным з кандыдатаў на пасаду яе маршалка ў Вялікім Княстве Літоўскім; у 1770 абіраўся маршалкам канфэдэрацыі ў Рэчыцкім павеце. У 1771 распрацаваў плян «вялізнай дывэрсіі», паводле якога канфэдэрацыя мусіла распаўсюдзіцца на ўсю тэрыторыю сучаснай Беларусі. Па захопе галоўных замкаў дзяржавы літоўскае войска мусіла сабрацца ў Бабруйску і адтуль выправіцца маршам у Каралеўства Польскае.

Па паразе канфэдэрацыі выехаў у Сылезію, потым у Італію. У 1777 вярнуўся і прымірыўся з каралём.

У шлюбе з Ганнай Кунегундай Халецкай меў 3 дачкі і сына Дамініка (1754—1798), старосту кнышынскага[2].

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]