Базыляны

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі

Базыля́ны (таксама базыльяне, базыльяны; па-лацінску: OSBM — Ordo Sancti Basilii Magni) — агульны назоў некалькіх каталіцкіх манаскіх ордэнаў Бізантыйскага абраду, якія прытрымліваюцца статуту, складзеным сьвятым Базылём Вялікім.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Архіяпіскап Цэзарэі Кападакійскае Васіль Вялікі й Рыгор Назіянзійскі распрацавалі манаскі статут у дзьвюх вэрсіях — поўнай і кароткай. Статут сьвятога Васіля Вялікага зрабіў моцны ўплыў як на ўсходнюю царкву, гэтак і на заходні манаскі статут сьвятога Бэнэдыкта Нурсійскага. У адрозьненьне ад Антонія Вялікага, які навучаў пустэльніцкаму жыцьцю, і ад Пахомія, які намагаўся злучыць пустэльніцтва з элемэнтамі манскае кінобіі (сумеснае жыцьцё), Васіль Вялікі пабудаваў свой статут выключна на кінобіі й зьвязваў сузіральны лад жыцьця з грамадзка-карыснай дзейнасьцю. У ІХ стагодзьдзі статут Васіля Вяікага лёг у падмурак статуту, распрацаванага Тэадорам Студытам.

Да базылянаў належаць[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Усе базылянскія ордэны маюць таксама жаночыя галіны (гл. базылянкі).

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Акты издаваемые Виленскою Археографическою комиссиею для разбора древних актов. Вильна, 1914 г., с. 503 (209);
  • Католическая энциклопедия, изд. оо. Францисканцев, 2002.
  • Конституції Чину святого Василія Великого. Рим, 2002;
  • Catalogus Ordinis Basiliani Sancti Iosaphat. Romae, 2005;
  • Суша А. Базыльяне(недаступная спасылка) // Культура Беларусі: энцыклапедыя. Мінск, 2010. Т.1. С.407―410.