Валовічы

	Валовічы; лац. Vałovičy
	Герб Багорыя
Краіна паходжаньня:	Вялікае Княства Літоўскае

Валовічы — беларускі^[1] шляхецкі род гербу Багорыя.

Пачынальнік роду — Ходка (Ходзька, Хведар), які ў першай палове XV стагодзьдзя жыў у Гарадзенскім павеце. Упершыню Валовічам названы Грынька Ходкавіч у грамаце 1499 году.

Сьпярша вызнавалі праваслаўе, у XVI стагодзьдзі шмат хто прыняў кальвінізм, аднак у канцы таго ж стагодзьдзя перайшлі ў каталіцтва. Тады ж род падзяліўся на некалькі галінаў, адна зь якіх у 1798—1900 гадох мела графскі тытул (згасла)^[2].

Па падзелах Рэчы Паспалітай улады Расейскай імпэрыі занесьлі галіны роду ў VI і I часткі РК Менскае, Магілёўскае, Гарадзенскае й Ковенскае губэрняў^[3].

Радавод[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Ходка (Хведар; ?—?)

Грынька (? — пасьля 1503), гараднічы гарадзенскі
1. Іван (? — пасьля 1547), канюшы троцкі
2. Лука (?—?), ключнік гарадзенскі
3. Рыгор (? — пачатак 1586), староста слонімскі, кашталян наваградзкі
4. Багдан (? — 14 красавіка 1539), войскі гарадзенскі
  1. Астафей (каля 1520—1587), падканцлер вялікі літоўскі; ж. — Фядора Сапяжанка
    1. Рэгіна
  2. Рыгор (?—1577), ваявода смаленскі
    1. Геранім (?—1636), падканцлер вялікі літоўскі; ж. — да 1608 Альжбета з Гаслаўскіх
      1. Тэкля Ганна
    2. Андрэй (?—1614), староста жамойцкі
    3. Павал, староста гарадзенскі

Іншыя вядомыя з роду:

Іван, маршалак літоўскі
- Яўстах Валовіч (?—1630), біскуп віленскі
Пётар; ж. — ? з Гарадыскіх
- Уладзіслаў (1615—1668), гетман польны літоўскі; ж. — Ганна з Козел-Паклеўскіх
- Людвіка
Вінцэнт Пётар (1670—1737), рэфэрэндар сьвецкі літоўскі
Марцыян Дамінік, маршалак вялікі літоўскі
Антоні Эразм (1711—1770), біскуп луцкі
Андрэй (1750—1822), біскуп каліскі
Міхал Валовіч (1806—1833), удзельнік нацыянальна-вызвольнага паўстаньня

Галерэя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Іканаграфія роду Валовічаў
Андрэй Валовіч
Геранім Валовіч
Яўстах Валовіч
Антоні Эразм Валовіч
Барбара Валовіч (з Сапегаў)
Ганна Валовіч (з Сангушкаў)
Тэкля Ганна Радзівіл (з Валовічаў)
Ян Валовіч

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

^ Грыцкевіч А. Валовічы // ЭГБ. — Мн.: 1994 Т. 2. С. 209.
^ Грыцкевіч А. Валовічы // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 383.
^ Воловичи // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). СПб, 1890—1907.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — 684 с. — ISBN 985-11-0314-4
Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1994. — Т. 2: Беліцк — Гімн. — 537 с. — ISBN 5-85700-142-0

[1] Грыцкевіч А. Валовічы // ЭГБ. — Мн.: 1994 Т. 2. С. 209.

[2] Грыцкевіч А. Валовічы // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 383.

[3] Воловичи // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). СПб, 1890—1907.

[1]

[2]

[3]