Вершаскладаньне

Вершасклада́ньне (версыфікацыя) — сыстэма арганізацыі вершаванай мовы, у аснове якой — паўтарэньне пэўнага рытмастваральнага кампанэнта (вышыні гука — у кітайскай паэзіі, працягласьці галоснага — у антычнай, націскных або ненаціскных галосных — у беларускай і г. д.). Мерай рытмічнай арганізацыі вершаванай мовы звычайна зьяўляецца радок верша. У залежнасьці ад фанэтычных асаблівасьцей той ці іншай мовы на пэўным гістарычным этапе разьвіцьця літаратуры выпрацоўваюцца асобныя сыстэмы вершаскладаньня.

Літаратура

• Рагойша В. П. Паэтычны слоўнік. — 3-е выд., дапрац. і дапоўн. — Менск: Беларуская навука, 2004. — 576 с. — 2000 ас. — ISBN 985-08-0598-6
• Рагойша В. П. Тэорыя літаратуры ў тэрмінах. — Менск: Беларуская энцыклапедыя, 2001. — 384 с. — 1000 ас. — ISBN 985-11-0197-4