Воўк (сузор’е)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Воўк
Воўк
Лацінская назва Lupus
 · у родным склоне Lupi
 · скарот Lup
Простае ўзьняцьцё 15,3г
Схіленьне −45°
Квадрант SQ3
Плошча 334 кв. гр. (46-е)
Зорак паводле Баера/Флэмстыда 41
Зорак з плянэтамі 5
Зорак ярчэй за 3.00m 3
Зорак у 10 пк (32,62 сьв. г.) 1
Найярчэйшая зорка α Lup (2,30m)
Найбліжэйшая зорка LHS 397
(19,35 сьв. г., 5,92 пк)
Памежныя сузор’і
Назіраецца ў шыротах паміж +35° і −90°.
Найлепш назіраецца ў 21:00 на працягу чэрвеня.

Воўк (па-лацінску: Lupus, Lup) — сузор’е ў паўднёвай частцы зорнага неба. Воўк быў адным з 48 сузор’яў, пералічаных Пталемэем і застаецца адным з 88 сучасных сузор’яў. Разьмешчана між Цэнтаўрам і Скарпіёнам.

Адметнасьці[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Сузор’е Воўк, бачнае няўзброеным вокам.

Зоркі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Воўк ня ўтрымлівае надта яскравых зорак, але ў ім месьцяцца каля 30 зорак 2-й і 3-й зорнай велічыні, а таксама 70 зорак, большых за 6-ю, у ліку якім ёсьць падвойныя і кратныя зорныя сыстэмы. Патрык Мур у сваім каталёгу даў найярчэйшым зоркам наступныя імёны: Мэнь ((南)門) — α Воўка, Кэ Кўань (騎官) — блакітнаму гіганту β Воўка.

Большасьць найярчэйшых зорак адносіцца да OB-асацыяцыі Скарпіёна-Цэнтаўра.

Аб’екты глыбокага космасу[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Паводле розных крыніцаў, з 30 красавіка на 1 траўня 1006 году звышновая SN 1006 знаходзілася ў сузор’і Воўка.

Гісторыя і міталёгія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У даўнія часы сузор’е разглядалася як астэрызм у сузор’і Цэнтаўра і абазначала адвольную жывёлу, прынесеную ў ахвяру Цэнтаўру. Ад сузор’я гэты кавалак неба не адасаблялі да Гіпарха Нікейскага, які назваў сузор’е Therion (па-беларуску: зьвер) у 200-х гадох да н. э. Але і да Пталемэя сузор’е не асацыявалася зь нейкай пэўнай жывёлай — назва «Воўк» зьявілася ў лацінскім перакладзе пталемэеўскіх працаў.

Імаверна, што грэцкае сузор’е насамрэч паходзіла з бабілёнскай фігуры, вядомай пад назвай «Разьюшаны пёс» (UR.IDIM). Гэта была дзіўная пачвара з галавой і целам ад чалавека, і нагамі і хвастом ад ільва (клінапісны знак UR любую драпежную жывёлу: ільва, воўка, сабаку і іншых). У вядомых крыніцах яе знаходзілі разам з богам Сонца і іншай міталягічнай істотай, чалавекам-зубром, што, магчыма, і паўплывала на грэцкае сузор’е Цэнтаўра.[1]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Gavin White Babylonian Star-lore. — Solaria Pubs, 2008. — С. 145 і 59.

Каардынаты: Sky map 15г 18х 00с, −45° 00′ 00″