Дзявалтаў

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Дзявалтаў
лет. Deltuva
Герб Дзявалтава
Першыя згадкі: 1385
Краіна: Летува
Павет: Віленскі
Раён: Вількамірскі
Насельніцтва: 503 чал. (2001)
Часавы пас: UTC+2
летні час: UTC+3
Геаграфічныя каардынаты: 55°14′0″ пн. ш. 24°40′0″ у. д. / 55.23333° пн. ш. 24.66667° у. д. / 55.23333; 24.66667Каардынаты: 55°14′0″ пн. ш. 24°40′0″ у. д. / 55.23333° пн. ш. 24.66667° у. д. / 55.23333; 24.66667
Дзявалтаў на мапе Летувы
Дзявалтаў
Дзявалтаў
Дзявалтаў
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Дзява́лтаў (па-летувіску: Deltuva) — мястэчка ў Вількамірскім раёне Віленскага павету Летувы, на рацэ Армоне. Адміністрацыйны цэнтар Дзявалтаўскага староства. Насельніцтва на 2001 год — 503 чал.

Знаходзіцца за 6 км на паўночны захад ад Вількаміру. Згодна з сучаснай афіцыйнай летувіскай клясыфікацыяй мястэчка належыць да этнаграфічнага рэгіёну Аўкштота.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Першы пісьмовы ўспамін пра Дзявалтаў датуецца 1385 годам, цэнтар воласьці[1]. Уваходзіў у склад Вількамірскага павету Віленскага ваяводзтва. У XV стагодзьдзі — у валоданьні Валімунтавічаў, пазьней Кезгайлаў, у XVI стагодзьдзі — Радзівілаў, у XVII стагодзьдзі — Падбярэскіх, пазьней Грушэўскіх. У 1476 годзе Кезгайлы фундавалі ў Дзяволтаве драўляны касьцёл, перароблены да 1570 году Радзівіламі на кальвінскі збор. Пры ім існавала школа. Статус мястэчка атрымаў у XVI стагодзьдзі, у 1744 годзе — прывілей на таргі і кірмашы[2]. У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795) апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі. З 1918 году — у складзе Летувы.

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • XIX стагодзьдзе: 1897 год — 506 чал.
  • XX стагодзьдзе: 1923 год — 442 чал.; 1959 год — 361 чал.; 1970 год — 352 чал.; 1989 год — 521 чал.
  • XXI стагодзьдзе: 2001 год — 550 чал.

Турыстычная інфармацыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Славутасьці[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Кальвінскі збор (XVI ст.)
  • Касьцёл (1752)

Галерэя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Дзявалтаў // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2010 Т. 3. С. 200
  2. ^ Дзявалтаў // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2010 Т. 3. С. 201

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Дзявалтаўсховішча мультымэдыйных матэрыялаў