Каменка (Чачэрскі раён)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Каменка
Першыя згадкі: XIX ст.
Вобласьць: Гомельская
Раён: Чачэрскі
Сельсавет: Залескі
Насельніцтва: 176 чал. (2004)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 2339
Аўтамабільны код: 3
Геаграфічныя каардынаты: 52°56′51″ пн. ш. 31°4′26″ у. д. / 52.9475° пн. ш. 31.07389° у. д. / 52.9475; 31.07389Каардынаты: 52°56′51″ пн. ш. 31°4′26″ у. д. / 52.9475° пн. ш. 31.07389° у. д. / 52.9475; 31.07389
Каменка на мапе Беларусі
Каменка
Каменка
Каменка

Ка́менка[1] — вёска ў Беларусі, на рацэ Малінка. Уваходзіць у склад Залескага сельсавету Чачэрскага раёну Гомельскай вобласьці. Насельніцтва 176 чал. (2004). Знаходзіцца за 11 км на паўночны ўсход ад места Чачэрск, за 48 км ад чыгуначнай станцыі Буда-Кашалёўская (лінія Гомель — Жлобін), за 76 км ад Гомелю.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Паводле пісьмовых крыніц вядомая з XIX стагодзьдзя як паселішча ў Пакоцкай воласьці Гомельскага павету Магілёўскай губэрні. З 1832 дзейнічала карчма, з 1880 — хлебазапасная крама. У 1871 жыхары захапілі абшарніцкі лес, пра што граф І. І. Чарнышоў-Круглікаў паведамляў міністру ўнутраных справаў. Паводле перапісу 1897 году дзейнічала школа граматы. У 1909 вёска Каменка Малінская, 619 дзесяцін зямлі, млын.

У 1926 працавалі паштовы пункт, пачатковая школа. З 8 сьнежня 1926 году да 30 сьнежня 1927 году цэнтар Каменскага сельсавету Чачэрскага раёну Гомельскай акругі. У 1930 арганізаваны калгас «Пралетарскі шлях», працаваў паравы млын. У часе Вялікай Айчыннай вайны карнікі забілі 6 жыхароў і вывезьлі 21 жыхара ў Нямеччыну на прымусовыя працы. У 1969 у вёску перасяліліся жыхары пасёлку Чапаева. У складзе саўгасу «Бяляеўскі» (цэнтар — вёска Бяляеўка). Разьмяшчаўся клюб.

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гомельская вобласць: нарматыўны даведнік / Н. А. Багамольнікава і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2006. — 382 с. ISBN 985-458-131-4. (pdf)
  2. ^ Гарады і вёскі Беларусі. Энцыкл. Т. 2. Кн. 2. — Менск, 2005. С. 490

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]