Канстантын Людвік Плятэр

Канстантын Людвік Плятэр
	Канстантын Людвік Плятэр
	; Герб «Плятэр»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	1722
Памёр	31 сакавіка 1778; Краслаўка, Інфлянцкае ваяводзтва, Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая;
Род	Плятэры
Бацькі	Ян Людвік Плятэр; Разалія з Бжастоўскіх
Жонка	Аўгуста з Агінскіх
Дзеці	Юзэф Вінцэнт, Казімер Канстантын, Аўгуст
Дзейнасьць	староста, Кашталян

Канстантын Людвік Плятэр (1722 — 31 сакавіка 1778) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Пісар вялікі літоўскі (1746—1754), кашталян полацкі (1754—1758), ваявода амсьціслаўскі (1758—1770), кашталян троцкі (з 1770)^[1].

Кавалер ордэнаў Белага Арла (1754), Сьвятога Станіслава і расейскага Аляксандра Неўскага.

Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]


К. Л. Плятэр і яго жонка Аўгуста з Агінскіх

Прадстаўнік шляхецкага роду Плятэраў гербу ўласнага, якія ў ХV ст. перабраліся ў Вялікае Княства Літоўскае з Вэстфаліі. Сын Яна Людвіка, ваяводы інфлянцкага, і Разаліі з Бжастоўскіх.

У 1746 годзе атрымаў урад пісара вялікага літоўскага, у 1754 годзе — кашталяна полацкага. Таго ж году стаў маршалкам Галоўнага Трыбуналу. У 1758 годзе атрымаў урад ваяводы амсьціслаўскага, у 1770 годзе — кашталяна троцкага.

Плянаваў зрабіць Краслаўку сталіцай Латгаліі шляхам пераносу туды ўсіх адміністрацыйных установаў зь Дынабургу, а таксама стварэньня ў ёй катэдры біскупа інфлянцкага. Аднак першы падзел Рэчы Паспалітай (1772) перашкодзіў ажыцьцяўленьню гэтых намераў. На ягоны загад у 1755—1767 гадох у Краслаўцы збудавалі мескую ратушу і мураваны касьцёл Сьвятога Людвіка (заступніка Плятэраў). У 1757 годзе адкрылася Краслаўская духоўная сэмінарыя. Апроч таго, распачаў будаваньне палаца, сабраў у бібліятэцы роду каля 20 тысячаў тамоў.

Ажаніўся 16 жніўня 1750 году ў Вільні з Аўгустай (1724—1791), дачкой ваяводы троцкага Юзэфа Тадэвуша Агінскага. У шлюбе нарадзіліся дзеці Юзэф Вінцэнт, Казімер Канстантын, Аўгуст, Ганна Ядвіга, Марыя, а таксама памерлыя ў маленстве Ян Міхал, Антоні Тадэвуш і Разалія Ганарата.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

^ Вяроўкін-Шэлюта Ў. Плятэры // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 443.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0

[1] Вяроўкін-Шэлюта Ў. Плятэры // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 443.

[1]