Канюшы вялікі літоўскі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі

Канюшы вялікі літоўскі (па-лацінску: agazo, praefectus stabuli) — ураднік у Вялікім Княстве Літоўскім. Урад існаваў з канца XV стагодзьдзя. Адказваў за вялікакняскія табуны і стайні.

У сталым выглядзе ўрад заснаваны ў ВКЛ за часамі Жыгімонта Аўгуста як адпаведнік канюшага вялікага кароннага. Аднак зь цягам чаму гэта пасада зрабілася выключна ганаровай,[1] бо абавязкі канюшага (нагляд за вялікакняскімі табунамі і стайнямі) выконваў падканюшы (subagazo). У 15 стагодзьдзі пры вялікім князю называўся канюшы дворны, у паветах — канюшы земскі. Напрыканцы XVII стагодзьдзя ўрад канюшага вялікага (канюшага ВКЛ) стаў дыгнітарскім (што пацьвердзіла канстытуцыя сойму ў 1768 годзе).

Канюшымі вялікімі літоўскімі былі:

Павал Стэфан Сапега
Ян Казімер Хадкевіч
Багуслаў Радзівіл

Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Канюшы // Мысліцелі і асветнікі Беларусі: Энцыклапедычны даведнік / Гал. рэд. Б. І. Сачанка. — Мн.: БелЭн, 1995.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]