Крыштап Весялоўскі
![Крыштап Весялоўскі. Невядомы мастак, 1636[1]](/wiki/%D0%A4%D0%B0%D0%B9%D0%BB:Kry%C5%A1tap_Viesia%C5%82o%C5%ADski._%D0%9A%D1%80%D1%8B%D1%88%D1%82%D0%B0%D0%BF_%D0%92%D0%B5%D1%81%D1%8F%D0%BB%D0%BE%D1%9E%D1%81%D0%BA%D1%96_(1636).jpg) | |
 Герб «Агончык» | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Нарадзіўся | 1580 |
| Памёр | 19 красавіка 1637 |
| Род | Весялоўскі |
| Бацькі | Пётар Весялоўскі Соф’я з Любамірскіх[d] |
| Дзейнасьць | дзяржаўны дзяяч |
Крыштап Весялоўскі[2] (? — 19 красавіка 1637[3]) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Падстолі (1600—1604), стольнік (1604—1620) і крайчы вялікі літоўскі (1620—1622), маршалак надворны літоўскі (1622—1635) і вялікі літоўскі (з 1635).
Трымаў Мельніцкае, Тыкоцінскае і Сураскае староствы, адміністратар Гарадзенскай эканоміі.
Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Прадстаўнік шляхецкага роду Весялоўскіх гербу «Агончык» зьменены, сын Пятра, таксама маршалка вялікага літоўскага, і Соф’і зь Любамірскіх.
._%D0%90%D0%BB%D1%8F%D0%BA%D1%81%D0%B0%D0%BD%D0%B4%D1%80%D0%B0_%D0%92%D0%B5%D1%81%D1%8F%D0%BB%D0%BE%D1%9E%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_(%D0%A1%D0%B0%D0%B1%D0%B5%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F).jpg)
Яшчэ пры жыці бацкі пры падтрымцы Жыгімона Вазы атрымаў стараства Тыкоцінскае пад Кракавам. А потым трымаў стараствы: мельніцкае, сураскае, эканомію гарадзенскую. Займаў шэраг дзяржаўных пасадаў, у тым ліку цівуна віленскага, гараднічага гарадзенскага і лясьнічага новагародзкага. Неаднаразова абіраўся паслом на соймы, іхны маршалак у 1609 і 1618 роках.
Удзельнічаў у войнах з Масковіяй, Швэцыяй і Турэччынай. Браў удзел у выправе на Швэцыю ў 1598 року, у часе якой ягоны карабель пацярпеў крушэньне.
Прыхільнік Жыгімонта Вазы, у часе Зэбжыдоўскага рокашу (1606—1609) актыўна яго падтрымліваў. Сойм 1620 року прызначыў яго камісарам для разьмежаваньня Падляскага і Берасьцейскага ваяводзтваў.
Пасьля сьмерці адзінай малалетняй дачкі ахвяраваў свае беластоцкія маёнткі на фундавацыю замка ў Тыкоціне (Польшча) кляштара брыгітак у Горадні, а таксам касьцёлы ў Луньне, Квасах, Завадарах і інш. Заснаваў шпіталь для жаўнераў у Тыкоціне[4].
У шлюбе з Аляксандрай Марыянай Сабескай дзяцей ня меў, выхоўваў прыёмную дачку і сваячка Грызэльду з Вадынскіх (жонка Яна Станіслава Сапегі, захаваўся ейны партрэт).
Крыніцы і заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ «Спадчына» № 3, 1992.
- ^ Іншыя формы імя: Крыштаф, Крыштоф
- ^ Андрэй Радаман. Весялоўскія // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 404.
- ^ Андрэй Радаман. Весялоўскія // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 405.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — 684 с. — ISBN 985-11-0314-4
