Лошніцкі сельсавет

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Лошніцкі сельсавет
Агульныя зьвесткі
Краіна
Статус сельсавет Беларусі[d]
Адміністрацыйны цэнтар Лошніца
Дата ўтварэньня 20 жніўня 1924
Насельніцтва
  • 8546 чал. (2019)
Мэдыя-зьвесткі
Часавы пас UTC+03:00
Паштовыя індэксы 222122
   Дадатковыя мультымэдыйныя матэрыялы

Ло́шніцкі сельсаветадміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Барысаўскага раёну Менскай вобласьці. Адміністрацыйны цэнтар — вёска Лошніца.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

20 жніўня 1924 году створаны ў складзе Барысаўскага раёну Барысаўскай акругі (з 9 чэрвеня 1927 году да 26 ліпеня 1930 году — Менскай, з 15 студзеня 1938 году — Менскай вобласьці).

17 жніўня 1963 году сельсавету перададзеныя ўсе сельскія населеныя пункты скасаванага Вяліканегнавіцкага сельсавету.

28 траўня 2013 году ў склад сельсавету перададзеныя ўсе населеныя пункты — Вышні Стан, Зарослае, Лабачыха, Млёхава, Навасёлкі, Раннае, Ратуцічы — ліквідаванага Навасёлкаўскага сельсавету[1].

Населеныя пункты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • 1 студзеня 1947 — 10

Колішнія населеныя пункты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У склад сельсавету таксама ўваходзілі няісныя цяпер населеныя пункты: Будка (чыгуначная), Быкоўшчына[2], вёскі Гумнішча і Ярмолы. Вёска Лесуны цяпер зьяўляецца дачным пасёлкам.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ «Об изменении административно-территориального устройства районов Минской области». Решение Минского областного Совета депутатов от 28 мая 2013 г. № 234 (рас.)
  2. ^ Памяць: Гіст.-дакум. хроніка г. Барысава і Барысаўскага р-на / Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.: Маст.: Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1997. — С. 20. — ISBN 985-11-0077-3

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Гарады і вёскі Беларусі: энцыклапедыя. Т. 8. Мінская вобласць. Кн. 1 / рэдкал.: Т.У. Бялова (дырэктар) [і інш.]. — Менск: БелЭн, 2010. — 736 с.: іл. ISBN 978-985-11-0520-1. С. 144
  • Белорусская ССР. Административно-территориальное деление на 1 января 1947 года. — Мн.: Гос. изд-во БССР, 1947. — 300 с. С. 137