Лістапад (кінафэстываль)
| «Лістапад» | |
| Гады | ад 1994 г. |
|---|---|
| Краіна | Беларусь |
| Горад | Менск |
| Мова(-ы) | Беларуская, расейская |
| Тэматыка | Кіно |
| Лэйбл | Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь |
| Злучаныя праекты | «Лістападзік» |
Кінафэстыва́ль «Лістапа́д» — штогадовы міжнародны кінафэстываль, які праходзіць у Менску ў лістападзе паводле пастановы Савету Міністраў Рэспублікі Беларусь.
Заснавальнікі й арганізатары[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Міністэрства культуры Беларусі
- Менскі гарадзкі выканаўчы камітэт
- Беларускі саюз кінэматаграфістаў
- Нацыянальная кінастудыя «Беларусьфільм»
- Белтэлерадыёкампанія
- РУП «Беларускі відэацэнтар»
Пры садзейніцтве:
- Міністэрства замежных справаў Рэспублікі Беларусь
- Парлямэнцкага Сходу Саюза Беларусі й Расеі
- Пастаяннага камітэта Саюзнай дзяржавы
Мэты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- падтрымка ігравога кіно, фармаваньне яго высокага сацыяльна-культурнага статусу
- захаваньне адзінага кінэматаграфічнай прасторы Расеі, краінаў СНД і Балтыі, далёкага замежжа
- разьвіцьцё творчых кантактаў, абмен досьведам і ідэямі паміж кінэматаграфістамі Рэспублікі Беларусь і замежных краінаў
- аказаньне садзейніцтва творчай моладзі ў сфэры кінэматаграфіі
- прадстаўленьне беларускім кінагледачам лепшых кінастужак вытворчасьці апошніх двух гадоў, адзначаных на міжнародных фэстывалях, якія атрымалі высокую адзнаку кінэматаграфістаў і гледачоў
- ўмацаваньне культурных сувязяў паміж Рэспублікай Беларусь і замежнымі краінамі, а таксама творчых сувязяў паміж кінэматаграфістамі краінаў-удзельніц кінафоруму
- папулярызацыя дасягненьняў нацыянальных кінэматаграфіяў
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Першапачаткова «Лістапад» прадугледжваўся як кінафорум краінаў СНД і Балтыі. Адбіраліся, як правіла, карціны, якія па тых альбо іншых прычынах не траплялі ў шырокі пракат, але яны ілюстравалі культуру той ці іншай краіны. Менавіта ў такой якасьці ён упершыню паўстаў перад грамадзкасьцю ў лістападзе 1994 году. Цягам часу кінафэстываль пашыраўся, заваяваў аўтарытэт, і ў 2003-м годзе афіцыйна набыў статус міжнароднага. Тады ў Менск прывезьлі карціны з Расеі, Польшчы, ЗША, Ірана, Сэрбіі, Баўгарыі, Чэхіі, Кітая, Японіі.
У 2010 фэстываль паўстаў перад гледачамі ў абноўленым фармаце. Ягоную праграму склалі:
- асноўны конкурс гульнявога кіно (12 фільмаў)
- конкурс маладога кіно (9 дэбютных фільмаў рэжысэраў з усяго сьвету, у тым ліку ўпершыню зь Індыі, Пэру, Вэнэсуэлы, Гішпаніі, Уругвая
- конкурсны паказ негульнявых фільмаў (20 карцін)
- конкурс маладога негульнявога кіно (12 карцін)
У асноўным конкурсе гульнявога кіно была прадстаўлена кінастужка беларускага рэжысэра Андрэя Кудзіненкі «Масакра». Адметнай асаблівасьцю XVII ММКФ «Лістапад» зьяўлялася тое, што яго пераможца вызначыла прафэсійнае журы, а не гледачы, як гэта было ў папярэднія гады. Арганізатары фэстывалю аргумэнтавалі гэта новаўвядзеньне тым, што гледачы ня могуць паглядзець усе конкурсныя фільмы, у лепшым выпадку яны пазнаёмяцца з 30% кінастужак, а гэта ўжо неаб’ектыўна. Прафэсійнае журы, перш чым прыняць рашэньне, абавязкова глядзіць ўсе кінастужкі.
Дырэкцыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Генадзь Давыдзька — старшыня фэстывалю
- Анжэліка Крашэўская — дырэктар фэстывалю
- Ірына Дзям’янава — дырэктар праграмы дакумэнтальнага кіно
- Ігар Сукманаў — дырэктар праграмы гульнявога кіно
- Ксенія Даніна — праграмны дырэктар фэстывалю дзіцячага й юнацкага кіно «Лістападзік»
Пераможцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
«Золата Лістапада»[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Галоўная ўзнагарода кінафэстывалю называецца «Золата Лістапада».
| Год | Краіна | Рэжысэр | Фільм |
| 2016 |  Вугоршчына |
Бенедэк Флігаўф | «Лілі Лейн»[1] |
| 2015 |  Баўгарыя |
Петэр Вылчанаў | «Урок»[2] |
| 2014 |  Украіна |
Міраслаў Слабапшыцкі | «Племя» |
| 2013 |  Польшча |
Павал Паўлікоўскі | «Іда»[3] |
| 2012 |  Нямеччына |
Сяргей Лазьніца | «У тумане»[4] |
| 2011 |  Расея |
Бакура Бакурадзэ | «Паляўнічы»[5] |
| 2010 | Нямеччына |
Сяргей Лазьніца | «Шчасьце маё»[6] |
| 2009 | Баўгарыя |
Стэфан Камандараў | «Сьвет вялікі і выратаваньне хаваецца за вуглом» |
| 2008 | Расея |
Станіслаў Гаварухін | «Пасажырка» |
| 2007 | Нямеччына |
Хэнкель Донэрсмарк | «Жыцьцё іншых» |
| 2006 | Расея |
Аляксей Балабанаў | «Мне не баліць» |
| 2005 | Расея |
Станіслаў Гаварухін | «Ня хлебам адзіным» |
| 2004 | Расея |
Павал Чухрай | «Кіроўца для Веры» |
| 2003 | Расея |
Андрэй Зьвягінцаў | «Вяртаньне» |
| 2002 | Расея |
Аляксандар Рагожкін | «Зязюля» |
| 2001 | Расея |
Алег Янкоўскі | «Прыходзь на мяне паглядзець» |
| 2000 | Расея |
Аляксандар Прошкін | «Расейскі бунт» |
| 1999 | Расея |
Станіслаў Гаварухін | «Варашылаўскі стралок» |
2010 год[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- «Прагульшчыкі» Ляван Кагуашвілі (Грузія) — лепшая мастацкая стужка
- «Днюка» Андрэй Куціла й Аляксандар Налівайка (Беларусь-Польшча) — лепшая дакумэнтальная карціна паводле меркаваньня кінакрытыкаў і кінаведаў
- «Днюка» Андрэй Куціла й Аляксандар Налівайка (Беларусь-Польшча) — спэцпрэмія Беларускага саюза кінэматаграфістаў
- «Выкрадальнік сьвятла» Актан Арым Кубат (Кыргыстан) — адмысловы прыз выканаўчага камітэта СНД «Кіно бязь межаў»
- «Прыстанак» Раланд Барашвілі (Грузія) — асобны прыз МДТРК «Мір» «Мова кіно — мова паразуменьня»
- «У выпадку разгермэтызацыі» Сара Мун Хау (Бэльгія) — спэцпрэмія ад Беларускага саюза кінэматаграфістаў
- «Заварвай гарбату» Вольга Кароткая (Расея-Вялікабрытанія) — спэцпрэмія ад Беларускага саюза кінэматаграфістаў
- «Брат» Марсэль Раскіна (Вэнэсуэла) — спэцыяльны прыз ад «Белтэлекаму»[7]
Лістападзік[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
«Лістападзік» ёсьць конкурсам фільмаў для дзяцей і падлеткаў, што ладзіцца ў рамках фэсту «Лістапад». На 2019 год у ім удзельнічалі поўнамэтражныя анімацыйныя і гульнявыя фільмы, створаныя за 2 папярэднія гады. Фільмы прымалі ў выглядзе лічбавага кіно і на кінастужцы 35 мм. Міжнароднае журы налічвала 3 чалавекі, якія прысуджалі 4 узнагароды: «Залаты Лістападзік» за лепшы фільм, адмысловая ўзнагарода журы, лепшая дзіцячая роля і лепшая роля дарослага актора[8].
У 2013 годзе галоўныя ўзнагароды атрымалі: за лепшы фільм для дзяцей — «Клара і мядзьвежыя таямніцы» (Швайцарыя), рэжысэр Тобіяс Інайхен; за лепшы фільм для юнацтва — «Не чакай пахвал» (Кітай), рэжысэр Ян Цзінь; «Залаты Лістападзік» глядацкіх сымпатыяў — «Кіндэрвілейскі прывід» (Беларусь), рэжысэр Алена Турава[9].
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ БелТА. Гран-пры «Лістапада-2016» атрымаў фільм «Лілі Лейн» // Газэта «Наша ніва», 12 лістапада 2016 г. Праверана 29 траўня 2017 г.
- ^ Захар Шчарбакоў. Гран-пры XXII кінафэстывалю «Лістапад» атрымала грэцка-баўгарская карціна «Урок» // БелаПАН, 13 лістапада 2015 г. Архіўная копія ад 13 лістапада 2015 г. Праверана 29 траўня 2017 г.
- ^ Іна Пілевіч. Адбылася цырымонія закрыцьця ХХ Міжнароднага фэстывалю «Лістапад» // Белтэлерадыёкампанія, 8 лістапада 2013 г. Праверана 29 траўня 2017 г.
- ^ Гран-пры «Лістапада» атрымаў «У тумане» // Культура : газэта. — 10 лістарада 2012. — № 45 (1067).
- ^ Тацяна Пастушэнка. Гран-пры «Золата Лістапада» атрымаў расейскі фільм «Паляўнічы» // Беларускае тэлеграфнае агенцтва, 14 лістапада 2011 г. Праверана 29 траўня 2017 г.
- ^ XVIII Менскі міжнародны кінафэстываль «Лістапад-2011» // БелТА, 3 лістапада 2011 г. Праверана 29 траўня 2017 г.
- ^ Матушыч, К. Фільм «Белсата» адзначылі на «Лістападзе» // Газэта «Наша ніва», 12 лістапада 2010 г. Праверана 29 траўня 2017 г.
- ^ Рэгламэнт // Кінафэстываль «Лістапад», 2019 г. Праверана 11 лютага 2020 г.
- ^ «Лістападзік» для ўсёй сям’і // Зьвязда : газэта. — 9 лістапада 2013. — № 211 (27576). — С. 6. — ISSN 1990-763x.