Натальля Варанцова-Вельямінава
| Наталья Александровна Воронцова-Вельяминова (Пушкина) | |
 Труна Н. Варанцовай-Вельямінавай у Цялушы (Бабруйскі раён) | |
 Герб Пушкіных | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Імя пры нараджэньні | Натальля Аляксандраўна Пушкіна |
| Нарадзілася | 1859 |
| Памерла | 1912 |
| Пахаваная | |
| Род | Пушкіны, Варанцова-Вельямінавы |
| Бацькі | Аляксандар Пушкін Соф’я Ланская |
| Жонка | Павал Варанцоў-Вельямінаў |
| Дзеці | Георгій Варанцоў-Вельямінаў (1882), Марыя Кліменка (1883—1932), Соф’я Калагрывава (1884—1974), Міхаіл Варанцоў-Вельямінаў (1885—1951), Феадосій Варанцоў-Вельямінаў (1888—1914), Вера Варанцова-Вельямінава (1890—1920) |
| Рэлігія | праваслаўе |
Натальля Аляксандраўна Варанцова-Вельямінава (1859—1912) — беларуская грамадзкая дзяячка, асьветніца, мэцэнатка.
Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Дачка старэйшага сына расейскага паэта Аляксандра Пушкіна генэрал-лейтэнанта Аляксандра Аляксандравіча Пушкіна й Соф’і Мікалаеўны Ланской.
Вучылася ў Віленскай гімназіі. Ажанілася з Паўлам Варанцовым-Вельямінавым. Спачатку жылі ў Казлове (цяпер Мічурынск). Празь некаторы час П..Варанцоў-Вельямінаў падаў у адстаўку і зьехаў з жонкай у маёнтак свае маці Вавулічы (цяпер в. Дубаўка) за 10-12 км ад Бабруйска. Акрамя сядзібы ў Дубаўцы, Варанцовы-Вельямінавы мелі хату ў Бабруйску.
Цікавілася беларускім фальклёрам з навакольных вёсак Савічы, Цялуша. Добра малявала, у асноўным пэйзажы, пісала вершы. У вёсцы Цялуша разам з мужам пабудавала школу (1894), царкву (на Вялікдзень 1902), бібліятэку, якая была спаленая падчас Вялікай Айчыннай вайны. Займаліся асьветніцкай дзейнасьцяй, дапамагалі атрымаць адукацыю (у тым ліку стаць настаўнікамі, акушэрамі-фэльчарамі). Спрабавала арганізаваць прытулак для састарэлых жанчын, жадала стварыць нешта накшталт дзіцячага саду для сялянскіх малянят. У Бабруйску на вуліцы, дзе стаяла яе хата й хата сёстраў Паўла Варанцова-Вельямінава, першыя каштаны (некаторыя зь іх засталіся да сёньня). Драўляную хату па вул. Сацыялістычнай зьнесьлі ў 1973. На яе месцы быў збудаваны гарадзкі палац шлюбу. Сям’я Варанцова-Вельямінава прыняла пасільны ўдзел у стварэньні Бабруйскае гарадзкое бібліятэкі, якая носіць імя Пушкіна. Бібліятэка была адчыненая ў лютым 1901, у 64-я ўгодкі з дня сьмерці Пушкіна.
Сканала ў 1912 годзе ад ятрасьці лёгкіх. Пахаваная ў вёсцы Цялуша, у парку, недалёка ад царквы і магілы сьвёкра Аркадзя Варанцова. У 1979, да 180-годзьдзя з дня нараджэньня А. Пушкіна на магіле Натальлі Варанцовай-Вельямінавай быў усталяваны новы помнік. У вёсцы Цялуша штогод улетку праводзіцца Пушкінскае сьвята музыкі і паэзіі.
Дзеці[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Разам з мужам мела 6 дзяцей:
- Георгій Варанцоў-Вельямінаў (1882),
- Марыя Кліменка (1883—1932),
- Соф’я Калагрывава (1884—1974),
- Міхаіл Варанцоў-Вельямінаў (1885—1951),
- Фэадосій Варанцоў-Вельямінаў (1888—1914),
- Вера Варанцова-Вельямінава (1890—1920)
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Нашчадкі А. С. Пушкіна ў Бабруйску // Памяць: Гіст. дакум. хроніка Бабруйска. — Мн.: Выш. шк., 1995.