Паўднёва-заходні дыялект беларускай мовы

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі

Паўночная мяжа гэтага дыялекту праходзіць прыкладна па лініі Ліда — Менск — Бабруйск — Рэчыца — Лоеў. Дыялект уключае ў сябе наступныя групы гаворак: берасьцейска-пінскую, заходнюю (гарадзенскую), слуцка-бабруйска-мазырскую.

Асаблівасьці[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Паўднёва-заходні дыялект характарызуецца недысымілятыўным аканьнем і яканьнем: вада, нага, вясна; цьвёрдым гукам [р]: рака, бяроза; прыстаўным [г] у словах тыпу гавечка, гуліца; наяўнасьцю дыфтонгаў [уо], [іе] ў словах дуом, сіена; наяўнасьцю канчатка -му ў дзеясловах будучага часу: казацьму, рабіцьму; постфікса -са ў зваротных дзеясловах: памыласа, садземса і інш.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]