Піюс Тышкевіч

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Піюс Тышкевіч
Піюс Тышкевіч
Піюс Тышкевіч

Герб «Ляліва»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся 1756
Памёр 1858
Род Тышкевічы
Бацькі Фэліцыян Тышкевіч
Жонка Людвіка зь Серакоўскіх
Аўгуста з Плятэраў
Дзеці ад 2-га шлюбу: Канстантын, Флярыян, Яўстах, Паўліна
Дзейнасьць інжынэр цывільнага будаўніцтва

Піюс[1] Тышкевіч (Пій; 1756[2]1858, места Лагойск) — ганаровы чалец Віленскай археалягічнай камісіі, маршалак шляхты Барысаўскага павету (18141820).

Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

П. Тышкевіч. М. Казакевіч, 1847

З лагойскай лініі роду Тышкевічаў, сын Фэліцыяна і невядомай з Масецкіх. Меў брата Дамініка. Граф на Лагойску і Бярдычаве.

Атрымаў добрае хатняе выхаваньне, навучаўся ў Менску[3].

Прысьвяціў сябе гаспадарчай дзейнасьці, умацаваньню эканамічнай рэнтабэльнасьці Лагойскага графства. У 1815 збудаваў у Лагойску новы палац у стылі ампір.

Шмат рабіў дзеля адраджэньня і памнажэньня культурнай спадчыны. Працягваў пісаць хроніку роду, істотна папоўніў мастацкую галерэю і бібліятэку Тышкевічаў. Спраўна вёў архіў графства. Адораны музычна, арганізоўваў камэрныя канцэрты. Іграў на скрыпцы і папулярнай у тыя часы нямецкай файцы.

Першая жонка — Людвіка зь Серакоўскіх — цяжка хварэла і памерла ў маладым веку ў 1803. Другі раз пабраўся шлюбам з Аўгустай Плятэр, ад якой меў трох сыноў: Канстантына, Флярыяна і Яўстаха, а таксама дачку Паўліну.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Андрэй Катлярчук. Швэды ў гісторыі й культуры беларусаў. — Менск: Энцыклапедыкс, 2002. С. 216.
  2. ^ Анатоль Грыцкевіч. Тышкевічы // ЭГБ. — Мн.: 2001 Т. 6. Кн. 1. С. 552.
  3. ^ Генадзь Каханоўскі, Аляксандар Каханоўскі. Руплівец нашай старасветчыны. — Мн.: Навука і тэхніка, 1991.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Піюс Тышкевічсховішча мультымэдыйных матэрыялаў