Скаловія
Скаловія (ням. Scalowia; лет. Skalva) — пруская зямля канца XIII — пачатку XIV стагодзьдзяў, населеная племенем скалваў або скаловаў (Scalowite).
Знаходзілася на ўсходзе Прусіі, ляжала па абодвух берагах ніжняй плыні ракі Нёману, ад яго ўтокі да ўтокі ракі Мітувы — у басэйне ракі Прэголі і па беразе Куршаўскай затокі, у ніжняй плыні ракі Юры. Цэнтрам Скаловіі, відаць, быў Рагніт (цяперашняя расейскай афіцыйная назва — Неман[1][2][3])
Назва ёсьць, магчыма, азначэньнем лесу, часам яе таксама выводзяць ад згубленай назвы ракі Скальве-Скальва або да лет. skalauti — блукаць[4]. Адзначаная таксама форма Scalwo[5]. Прымаючы ва ўвагу археалягічныя матэрыялы, скальвы былі найболей блізкія і, відавочна, роднасныя куршам. І тыя, і іншыя пазьней увайшлі ў склад летувіскай і латыскай народнасьцяў[6].
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Łowmiański H. Studja nad początkami społeczeństwa i państwa litewskiego. — Wilno, 1931—1932. T. I—II., II. S. 22.
- ^ Harmjanz H. Volkskunde und Siedlungsgeschichte Altpreussens. — Berlin, 1942. S. 121.
- ^ Powierski J. Skalowia // SSS. — Wroclaw, 1975, T. 5, cz. 1. S. 192—193, 193.
- ^ Wilinski K. Walki polsko-pruskie w X—ХIII w. — Lodz, 1984. S. 182.
- ^ Pierson W. Altpreussische Namen-Kodex // Zeitschrift fur preussische Geschichte und Landeskunde. Jg. X. — Berlin, 1873. S. 714.
- ^ Финно-угры и балты в эпоху Средневековья / Отв. ред. В. В. Седов. — М., 1987. С. 409, 419.