Ян Карловіч

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Ян Карловіч

герб Астоя
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся 28 траўня 1836
Сьцяг Расеі в. Субартовічы, Троцкі павет, Віленская губэрня, Расейская імпэрыя
Памёр 14 чэрвеня 1903
Сьцяг Польскага Каралеўства Варшава, Царства Польскае
Пахаваны
Род Карловічы
Бацькі Аляксандар Карловіч
Антаніна з дому Малахавец
Жонка Ірэна Сулістроўская
Дзеці Мечыслаў
Рэлігія рыма-каталік
Дзейнасьць этноляг, фальклярыст, мовазнаўца, музыказнаўца

Ян Аляксандар Людвік Карловіч (28 траўня 1836, в. Субартовічы, Троцкі павет, Віленская губэрня — 14 чэрвеня 1903, Варшава) — лінгвіст, этнограф, фальклярыст, музыказнаўца. Уладальнік маёнтка ў Вішневе. Сабраў і апублікаваў некалькі соцень беларускіх паданьняў, казак, песень. Супрацоўнічаў зь Міхалам Федароўскім, аўтарам шматтомнай працы «Люд беларускі». Сябраваў з Францішкам Багушэвічам.

Сын, Мечыслаў Карловіч, стаў знакамітым кампазытарам.

Працы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • O Żydzie wiecznym tułaczu (1873)
  • O języku litewskim (1875)
  • Piękna meluzyna i królewna Wanda (1876)
  • Słoworód ludowy (1878)
  • Przyczynek do zbioru przysłów, piosenek, ucinków i przypowieści od nazw rodowych i miejscowych (1879)
  • Przysłowia od nazwisk (1879)
  • O imieniu Polaków i Polski (1881)
  • Die Mythen, Sagen und Legenden der Zamaiten (1883, 2 tomy)
  • Chata polska (1884)
  • Systematyka pieśni ludu polskiego (1885)
  • Słownik wyrazów obcego a mniej jasnego pochodzenia (1894—1905, 3 zeszyty; 1898 nagroda Akademii Umiejętności w Krakowie)
  • Słownik gwar polskich (1900—1911, 6 tomów)
  • Lud. Rys ludoznawstwa polskiego (1903)

Працы Яна Карловіча, даступныя онлайн[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Ліцьвінка Васіль. Ян Карловіч;
  • Беларуская энцыклапедыя. Т. 8. — Мн., 1999.
  • Wiella Encyklopedia Powszechna. T. 5. — Warszawa, 1965. — C. 474.
  • Podania i bajki ludowe, zebrane na Litwie / staraniem Jana Karłowicza. ― Kraków, 1887. (13И//460(026))