Аб’яднаны інстытут праблемаў інфарматыкі
Каардынаты: 53°55′12″ пн. ш. 27°36′12″ у. д. / 53.92° пн. ш. 27.60333° у. д.
| Аб’яднаны інстытут праблемаў інфарматыкі | |
| рас. Объединенный институт проблем информатики | |
 Начны здымак будынка (2010 г.) | |
| Абрэвіятура | АІПІ |
|---|---|
| Папярэднік | Інстытут матэматыкі і вылічальнай тэхнікі |
| Дата ўтварэньня | 10 лютага 1965 (59 гадоў таму) |
| Тып | навуковая |
| Юрыдычны статус | дзяржаўная ўстанова |
| Месцазнаходжаньне | Менск, Першамайскі раён, вул. Сурганава, д. 6 |
| Сяброўства | Рэспубліканскі цэнтар трансфэру тэхналёгіяў |
| Афіцыйныя мовы | расейская |
| генеральны дырэктар | Сяргей Круглікаў |
| Намесьнік генеральнага дырэктара па інавацыйнай працы | Ігар Філіпчанка |
| Намесьнікі па навуковай працы | Сяргей Касанін |
| Навуковы сакратар | Алег Гарох |
| Матчына кампанія | Нацыянальная акадэмія навук Беларусі |
| Зьвязаныя кампаніі | УП «Геаінфармацыйныя сыстэмы», УП «Цэнтар сыстэмаў ідэнтыфікацыі»[1] |
| Колькасьць супрацоўнікаў | 387 (2018 г.) |
| Сайт | uiip.bas-net.by |
| Колішняя назва | Інстытут тэхнічнай кібэрнэтыкі (да 2002 году) |
Аб’яднаны інстытут праблемаў інфарматыкі (наркам. Аб’яднаны інстытут праблем інфарматыкі, анг. United Institute of Informatics Problems) — установа Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі, заснаваная ў лютым 1965 году пад назвай Інстытут тэхнічнай кібэрнэтыкі.
На 2018 год АІПІ ажыцьцяўляў фундамэнтальныя і дастасоўныя дасьледаваньні ў галіне кібэрнэтыкі, інфарматыкі, аўтаматызацыі і прыкладной матэматыкі. Праводзіліся канструктарскія досьледы і распрацоўваліся прагнозы разьвіцьця тэхнікі. Набор у асьпірантуру ажыцьцяўляўся па 5 спэцыяльнасьцях: 1) дыскрэтная матэматыка і матэматычная кібэрнэтыка, 2) сыстэмны аналіз, кіраваньне і апрацоўка інфармацыі, 3) сыстэмы аўтаматызацыі праектаваньня, 4) матэматычнае і праграмнае забесьпячэньне вылічальных машынаў, комплексаў і кампутарных сетак, 5) матэматычнае мадэляваньне, лікавыя мэтады і комплексы праграмаў. У дактарантуру прымалі па 2 спэцыяльнасьцях: 1) сыстэмны аналіз, кіраваньне і апрацоўка інфармацыі, 2) сыстэмы аўтаматызацыі праектаваньня. Інстытут аказваў паслугі: 1) аўтаматызацыі праектаваньня; 2) апрацоўкі мапаў, здымкаў зямной паверхні, маўленьня і сыгналаў; 3) мэдычнай дыягностыкі; 4) апраграмаваньня; 5) лягічнага праектаваньня; 6) распрацоўкі фота- і відэапрыладаў; 7) распрацоўкі супэркампутараў; 8) экспэртызы навукова-тэхнічнай дакумэнтацыі[2].
Будова[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
На 2018 год Аб’яднаны інстытут праблемаў інфарматыкі ўлучаў:
- 3 аддзяленьні — 1) мадэляваньня інтэлектуальных працэсаў, 2) мадэляваньня працэсаў утварэньня і распазнаваньня вобразаў, 3) інфармацыйных тэхналёгіяў і сыстэмаў;
- 22 лябараторыі — 1) матэматычнай кібэрнэтыкі, 2) дасьледаваньняў апэрацыяў, 3) лягічнага праектаваньня, 4) мадэляваньня тэхналягічных працэсаў, 5) сынтэзу тэхнічных сыстэмаў, 6) мадэляваньня самаарганізавальных сыстэмаў, 7) аўтаматызацыі працэсаў праектаваньня, 8) робататэхнічных сыстэмаў, 9) апрацоўкі і распазнаваньня малюнкаў, 10) распазнаньня і сынтэзу маўленьня, 11) картаграфічных сыстэмаў і тэхналёгіяў, 12) ідэнтыфікацыі сыстэмаў, 13) сыстэматэхнікі, 14) высокапрадукцыйных сыстэмаў, 15) праблемаў абароны інфармацыі, 16) аналізу біямэдычных малюнкаў, 17) біяінфарматыкі, 18) кампутарнай графікі, 19) аўтаматызацыі ўводу відэаінфармацыі, 20) інфармацыйна-аналітычных сыстэмаў, 21) інфармацыйнага забесьпячэньня навуковых дасьледаваньняў, 22) інфармацыйнага забесьпячэньня сеткі;
- аддзелаў — 1) сумесных праграмаў касьмічных і інфармацыйных тэхналёгіяў, 2) інтэлектуальных інфармацыйных сыстэмаў, 3) адміністраваньня і разьвіцьця акадэмсеткі, 4) тэлекамунікацыяў акадэмсеткі;
- Рэспубліканскі супэркампутарны цэнтар калектыўнага карыстаньня[2].
Мінуўшчына[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
10 лютага 1965 году Акадэмія навук БССР стварыла Інстытут тэхнічнай кібэрнэтыкі (ІТК) са складу часткі лябараторыяў Інстытуту матэматыкі і вылічальнай тэхнікі. У 1975 годзе 5супрацоўнікаў ІТК — Алег Семянкоў, Яўген Дняпроўскі, А. Г. Раковіч, В. Д. Цьвяткоў і Н. А. Ярмаш — атрымалі Дзяржаўную прэмію БССР за распрацоўку сыстэмы аўтаматызаванага праектаваньня. У 1984 годзе ІТК узнагародзілі ордэнам Працоўнага Чырвонага Сьцяга БССР. У 1985 годзе 6 супрацоўнікаў Інстытуту — А.Семянкоў, Б. С. Берагаў, Геральд Маньшын, Анатоль Сутурын і А. Г. Пратапопаў — атрымалі Дзяржаўную прэмію СССР за распрацоўку лічбавай картаграфіі, працу над якой пачалі ў 1978 годзе. У 1986 годзе 3 супрацоўнікі — П.М. Чаголін, В. І. Пяцько і А. Г. Куконін — атрымалі Дзяржаўную ўзнагароду БССР за аўтаматызацыю выпрабаваньняў. У 1989 годзе да Інстытуту далучылі Спэцыяльнае канструктарска-тэхналягічнае бюро (СКТБ) з досьледнай вытворчасьцю. У 1990 годзе прэміі Камсамолу Беларусі за апрацоўку сыгналаў і выяваў атрымалі Сяргей Абламейка, Аляксандар Крот, С. Н. Дземідзенка і Валер Старавойтаў, а за працу па тэорыі раскладаў — Аляксандар Тузікаў і Міхаіл Кавалёў. У 1995 годзе да ІТК далучылі Вылічальны цэнтар Акадэміі навук Беларусі[3].
У 1996 годзе ІТК стаў галаўной установай навукова-вытворчага аб’яднаньня «Кібэрнэтыка». Адначасна зь Інстытуту вылучылі навукова-інжынэрныя прадпрыемствы «Геаінфармацыйныя сыстэмы» і «Інфармацыйныя тэхналёгіі», інжынэрнае прадпрыемства «Навуковае прыладабудаваньне». На 1998 год у Інстытуце налічвалася 2 аддзяленьні (19 лябараторыяў), інжынэрны цэнтар (3 аддзелы), асьпірантура, дактарантура і рада па абароны кандыдацкіх і доктарскіх дысэртацыяў[3]. У 1998 годзе 6 супрацоўнікаў ІТК — Вячаслаў Танаеў, Валер Гардон, Якаў Шафранскі, М.Кавалёў і В. А. Струсевіч — атрымалі Дзяржаўную прэмію Беларусі за распрацоўкі па тэорыі раскладаў. У 2002 годзе ІТК перайменавалі ў Аб’яднаны інстытут праблемаў інфарматыкі (АІПІ). У 2003 годзе Дзяржаўную прэмію Беларусі за апрацоўку і распазнаваньне выяваў атрымалі С.Абламейка, В.Старавойтаў і А.Тузікаў. 26 студзеня 2007 году Прэзыдыюм НАНБ зацьвердзіў Пастанову № 3, паводле якой да АІПІ далучылі Нацыянальны цэнтар інфармацыйных рэсурсаў і тэхналёгіяў.
Кіраўнікі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Георгі Гаранскі (1965—1970)
- Алег Семянкоў (1970—1987)
- Вячаслаў Танаеў (1987—2002)
- Сяргей Абламейка (2002—2008)
- Аляксандар Тузікаў (2009—2022)[4]
- Сяргей Круглікаў (з 2022)
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Аддзяленьне фізыкі, матэматыкі і інфарматыкі // Нацыянальная акадэмія навук Беларусі, 12 траўня 2018 г. Праверана 2 верасьня 2018 г.
- ^ а б Арганізацыі Аддзяленьня фізыкі, матэматыкі і інфарматыкі (Аб’яднаны інстытут праблемаў інфарматыкі) // Нацыянальная акадэмія навук Беларусі, 6 чэрвеня 2018 г. Праверана 2 верасьня 2018 г.
- ^ а б Вячаслаў Танаеў, Мікалай Савік. Інстытут тэхнічнай кібэрнэтыкі // Беларуская энцыкляпэдыя ў 18 тамах / гал.рэд. Генадзь Пашкоў. — Менск: Беларуская энцыкляпэдыя імя Петруся Броўкі, 1998. — Т. 7: Застаўка—Кантата. — С. 272-273. — 608 с. — 10 000 ас. — ISBN 985-11-0130-3
- ^ Гістарычная даведка (рас.) // Аб’яднаны інстытут праблемаў інфарматыкі, 31 жніўня 2018 г. Праверана 2 верасьня 2018 г.
Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Электронныя звароты (рас.) // Аб’яднаны інстытут праблемаў інфарматыкі, 2018 г. Праверана 2 верасьня 2018 г.
- Зваротная сувязь (рас.)
- Выданьні (рас.)
- Навуковыя вынікі (рас.)
- Сетка Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (рас.)
 |
Гэта — накід артыкула пра Беларусь. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |