Агарэвічы

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Агарэвічы
лац. Aharevіčy
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Берасьцейская
Раён: Ганцавіцкі
Сельсавет: Агарэвіцкі
Насельніцтва: 1133 чал. (2010)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1646
Паштовы індэкс: 225450
Нумарны знак: 1
Геаграфічныя каардынаты: 52°46′18″ пн. ш. 26°31′28″ у. д. / 52.77167° пн. ш. 26.52444° у. д. / 52.77167; 26.52444Каардынаты: 52°46′18″ пн. ш. 26°31′28″ у. д. / 52.77167° пн. ш. 26.52444° у. д. / 52.77167; 26.52444
Агарэвічы на мапе Беларусі ±
Агарэвічы
Агарэвічы
Агарэвічы
Агарэвічы
Агарэвічы
Агарэвічы
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Агарэ́вічы[1] — вёска ў Беларусі, каля ракі Цны. Цэнтар сельсавету Ганцавіцкага раёну Берасьцейскай вобласьці. Знаходзяцца за 6 кілямэтраў ад Ганцавічаў.

Назва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Агар (імя)

Агар (Agar, Achar) — імя германскага паходжаньня[2].

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

На падставе археалягічных знаходак на тэрыторыі вёсак Агарэвічаў, Крышылавічаў і Дзяніскавічаў было выяўлена, што палескі край быў заселены яшчы ў 4—5 тысячагодзьдзі да н. э.[3].

У XIX ст. Агарэвічы ўваходзілі ў склад Слуцкага павету Менскай губэрні[4].

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • 1909 год — 638 чалавек у вёсцы Агарэвічах і 9 чалавек у маёнтку Агарэвічах[5]
  • 1999 год — 1402 чалавекі
  • 2010 год — 1133 чалавекі

Эканоміка[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У аднайменным СПК збудавалі аграгарадок.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Брэсцкая вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Менск: Тэхналогія, 2010. — 319 с. ISBN 978-985-458-198-9. (pdf, djvu, online) С. 105.
  2. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 22.
  3. ^ Ганцевичи Online: Информационный портал(недаступная спасылка)
  4. ^ Jelski A. Mostwiłowicze // Słownik geograficzny... T. VII. — Warszawa, 1886. S. 412.
  5. ^ Список населенных мест Минской губернии. — Минск, 1909. С. 138.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]