Алеінавая кісьля

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі


Алеінавая кісьля
Хімічная структура
Хімічная структура
Агульныя
Хімічная формула C₁₈H₃₄O₂[1]
Фізычныя характарыстыкі
Малярная маса 4,7E−25 кг[1]
Дынамічная вязкасьць 25,6 millipascal second
Тэрмічныя характарыстыкі
Тэмпэратура плаўленьня 17 ± 1 °C і 13,4 °C[2]
Тэмпэратура кіпеньня 360 °C[3]
Клясыфікацыя
Рэгістрацыйны № CAS 112-80-1
PubChem
№ Эўрапейскай супольнасьці 204-007-1
SMILES
InChI
RTECS RG2275000
ChEBI 16196
ChemSpider
Алеінавая кісьля ў Вікісховішчы
Калі не пазначана іншае, усе зьвесткі прыведзеныя для стандартных умоваў (25 °C, 100 кПа).

Алеі́навая кісьля — аднаасноўная ненасычаная карбонавая кісьля, СН3(СН2)7СН=СН(СН2)7СООН.

Малярная маса 282,46. Бясколерная вязкая вадкасьць, тэмпэратура кіпеньня 232 °C (15 мм рт. сл.), шчыльнасьць 0,89—1,0 кг/м, нерастваральная ў вадзе, раствараецца ў арганічных рашчыньніках.

Уваходзіць у склад алеяў і жывёльных тлушчаў, у аліўкавым алеі 70—85%, у міндальным — 75%[4]. У арганізьме можа сынтэзавацца са стэарынавай кісьляй[4]. У вышэйшых расьлін з алеінавай кіслаты ўтвараюцца лінолевая і ліналенавая кісьлі[4].

Выкарыстаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Этэры алеінавай кісьлі выкарыстоўваюцца ў вытворчасьці алейных фарбаў, касмэтычных прэпаратаў, флатарэагентаў, плястыфікатараў, тэкстыльна-дапаможных рэчываў. Этылавы этэр алеінавай кісьлі (лінэтол) — лекавы сродак для зьніжэньня халестэрыну. Здольная выклікаць экзэму.

Крыінцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ а б в г д е ё ж oleic acid (анг.)
  2. ^ а б в David R. Lide, Jr. Basic laboratory and industrial chemicals (анг.): A CRC quick reference handbookCRC Press, 1993. — ISBN 978-0-8493-4498-5
  3. ^ а б в Pawellek R., Krmar J., Leistner A., Djajić N., Otašević B., Protić A., Holzgrabe U. Charged aerosol detector response modeling for fatty acids based on experimental settings and molecular features: a machine learning approach (анг.) // J. Cheminform. / N. Jeliazkova, B. Zdrazil, K. Martinez-MayorgaBMC, 2021. — Vol. 13, Iss. 1. — ISSN 1758-2946doi:10.1186/S13321-021-00532-0
  4. ^ а б в Биологический энциклопедический словарь / Гл. ред М. С. Гиляров. Ред. колл. А. А. Баев, Г. Г. Винберг, Г. А. Заварзин и др.. — 2-е изд. исправл. — М.: Советская энциклопедия, 1989. — С. 422. — 864 с. — 150 000 ас. — ISBN 5-85270-002-9

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]