Аляксандар Лакотка

Аляксандар Лакотка
Дата нараджэньня	25 студзеня 1955(1955-01-25) (69 гадоў)
Месца нараджэньня	в. Кузьмічы, Зьдзецельскі раён
Месца вучобы	БПІ
Занятак	архітэктар
Навуковая сфэра	архітэктура, этнаграфія
Месца працы	Дзіпрасельбуд[d] Белрэстаўрацыя[d] Беларускі дзяржаўны музэй народнай архітэктуры і побыту Інстытут мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклёру Цэнтар дасьледаваньняў беларускай культуры, мовы і літаратуры Нацыянальная акадэмія навук Беларусі
Вядомы як	дасьледчык драўлянага дойлідзтва
Навуковая ступень	доктар гістарычных навук і доктар архітэктуры[d] (2002)
Дзеці	Аляксей Аляксандравіч Лакотка[d] і Яўген Аляксандравіч Лакотка[d]
Узнагароды	За духоўнае адраджэньне[d] (2008) прэмія Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі[d] (2000) юбілейны медаль «У гонар 80-годдзя Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі»[d] (2009) Ганаровая грамата Прэзідыума НАН Беларусі[d] (2005) Ганаровая грамата Міністэрства інфармацыі Беларусі[d] (2005) Ганаровая грамата Найвышэйшай атэстацыйнай камісіі Беларусі[d] (2011) Ганаровая грамата Міністэрства спорту і турызму Беларусі[d] (2013) нагрудны знак «За ўнёсак у разьвіцьцё культуры Беларусі»[d] (2007) прэмія Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі[d] (2011) Ганаровая грамата Міністэрства культуры Беларусі[d] (2011)

Алякса́ндар Іва́навіч Лако́тка (нарадзіўся 25 студзеня 1955 году, вёска Кузьмічы, Зьдзецельскі раён) — беларускі архітэктар, этнограф. Доктар гістарычных навук (1993), доктар архітэктуры (2001), акадэмік НАН РБ (2014, чалец-карэспандэнт НАН РБ ад 2004), сябра Саюзу архітэктараў Беларусі.

У 1977 годзе скончыў архітэктурны факультэт Беларускага політэхнічнага інстытуту. Працаваў архітэктарам у праектавым і рэстаўрацыйна-праектавым інстытутах, намесьнікам дырэктара Беларускага музэю народнай архітэктуры і побыту, з 1985 году ў Інстытуце мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклёру імя Кандрата Крапівы НАН Беларусі: начальнік аддзелу архітэктуры, з 1997 году намесьнік дырэктара па навуковай рабоце.

Дасьледуе драўлянае дойлідзтва. Аўтар кніжак «Беларускае народнае дойлідства» (1991), «Сілуэты старых прадмесцяў: Нарысы драўлянай архітэктуры» (1991), «Бераг вандраванняў: Адкуль у Беларусі мячэці» (1994), «Сцежкамі дзядоў» (1986, у сааўтарстве), шматлікіх нарысаў, артыкулаў.

Літаратура

• Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 1-я. — Мн.: БЕЛТА, 2001. — 576 с.: іл. ISBN 985-6302-33-1.

Вонкавыя спасылы

• Афіцыйная біяграфія (рас.) сайт Нацыянальнай акадэміі навук РБ