Аргон

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Аргон → Хлёр
Ne

Ar

Kr
Выгляд

Газаразрадная трубка, запоўненая аргонам
Газаразрадная трубка, запоўненая аргонам
Аргонавы лёд
Аргонавы лёд
Агульная інфармацыя
Назва, сымбаль, атамны нумар Аргон, Ar, 18
Катэгорыя элемэнту Інэртныя газы
Група, пэрыяд, блёк VIII, 3, p
Адносная атамная маса 39,948 г·моль−1
Канфігурацыя электронаў [Ne]3s23p6
Электронаў у абалонцы
Фізычныя ўласьцівасьці
Фаза Газ
Шчыльнасьць (пры п. т.) 1,7837·10-3 г·см−3
Шчыльнасьць вадкасьці пры т. пл. 1,62 г·см−3
Тэмпэратура плаўленьня -189,35 °C
Тэмпэратура кіпеньня -185,85 °C
Патройны пункт 83.96 K (-189°C), 68 кПа
Удзельная цеплыня плаўленьня 1,21 кДж·моль−1
Удзельная цеплыня выпарваньня 6,53 кДж·моль−1
Структура крышталічнай краты face-centered cubic
Магнэтызм дыямагнэтык
Цеплаправоднасьць (300 K) 0,01772 Вт·м−1·K−1
Хуткасьць гуку (лінейная) (п.т.) 307,8 м·с−1
Уласьцівасьці атама
Ступені затляненьня 0
Электраадмоўнасьць (3,2)
Энэргіі іянізацыі 1-я: 1520,4 кДж·моль−1
2-я: 2665,2 кДж·моль−1
3-я: 3928 кДж·моль−1
Кавалентны радыюс 97 пм
Радыюс Ван дэр Ваальса 191 пм
Найбольш стабільныя ізатопы
Асн. артыкул: ізатопы
іза % пэрыяд паўраспаду распад энэргія (МэВ) прадукты распаду
36Ar 0,337% Зьяўляецца стабільным пры 18 нэўтронах
37Ar {сын.} 35 сут e-захоп 0,814 37Cl
38Ar 0,063% Зьяўляецца стабільным пры 20 нэўтронах
39Ar {сын.} 268 гадоў β- 0,565 39Cl
40Ar 99,6% Зьяўляецца стабільным пры 22 нэўтронах

Аргон (па-лацінску: Argon) Arхімічны элемэнт VIII групы пэрыядычнай сыстэмы; атамны нумар 18. Інэртны газ. Ня мае паху і смаку. Складаецца з трох стабільных ізатопаў. Ізатоп 40Ar утвараецца ў прыродных умовах пры распадзе ізатопа 40K за кошт электроннага захопу. З-за гэтага ў аргона перавагае найцяжэйшы ізатоп, у адрозьненьне ад астатніх лёгкіх элемэнтаў[1]. Самы распаўсюджаны інэртны газ у атмасфэры. Вонкавая абалонка запоўненая, з-за чаго пры нармальных умовах аргон монаатамны і хімічна інэртны. Утварае злучэньне ўключэньня Ar·6H2O. Існуе таксама двухатамнае эксімэрнае злучэньне ArF*, якое выкарыстоўваецца ў газавых ультрафіялетавых лазэрах. Упершыню быў выдзелены з атмасфэрнага азоту ангельскімі навукоўцамі Джонам Стрэтам і Сэрам Ўільямам Рамзаем у 1894 годзе[2], за што ім у 1904 годзе была прысуджаная Нобэлеўская прэмія ў галіне фізыкі. Назва аргон паходзіць ад грэцкага "αργόν" (безьдзейны, інэртны, неактыўны) ад хімічнай інэртнасці элемэнта.

Прыродныя крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Аргон уваходзіць у склад атмасфэры Зямлі (0,932% па аб'ёме, 1,2853% па масе - трэці элемэнт паводле распаўсюджанасьці ў складзе паветра).

Прымяненьне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Прамысловы аргон ужываецца ў стварэньні абарончай атмасфэры пры плаўцы, рэзцы і зварцы актыўных мэталаў дзеля атрыманьня звышчыстых матэрыялаў для рэактара, і ў ракетабудаўніцтве. Прымяняецца для напаўненьня лямпаў напальваньня, у сьветлавой рэкляме (сіне-блакітны колер). Акрамя гэтага, аргон выкарыстоўваецца ў ядзернай тэхніцы (іянізацыйныя лічыльнікі і камэры).

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Соколов, В. Б. Аргон // Химическая энциклопедия: В 5 т. / Редкол.: Кнунянц И. Л. (гл. ред.) и др. — М.: Сов. энцикл., 1988. — Т. 1: А-Дарзана. — С. 363. — 100 000 ас.
  2. ^ Argon, a New Constituent of the Atmosphere // Proceedings of the Royal Society of London. — 1895. — № 57. — С. 265.