Біручы Востраў

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Біручы Востраў
Краявід Біручага Востраву
Краявід Біручага Востраву
Месца Азоўскае мора
Плошча 89,21 км²
Краіна Украіна
Вобласьць Хэрсонская вобласьць
Каардынаты 46°09′ пн. ш. 35°08′ у. д. / 46.15° пн. ш. 35.133° у. д. / 46.15; 35.133Каардынаты: 46°09′ пн. ш. 35°08′ у. д. / 46.15° пн. ш. 35.133° у. д. / 46.15; 35.133
Біручы Востраў на мапе Ўкраіны
Біручы Востраў
Біручы Востраў
Біручы Востраў

Біру́чы Во́страў (па-ўкраінску: Бирючий Острів) — паўвостраў (да 1929 году — востраў) у заходняй частцы Азоўскага мора. Уваходзіць у склад Хэрсонскай вобласьці Ўкраіны. Агульная плошча — 89,21 км².

Геаграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Біручым Востравам называюць шырокі ўскраек Фядотавай пярэспы. Да 1929 году ён быў аддзелены ад пярэспы вузкай пратокай і ўяўляў сабою востраў. Знаходзіцца за 15 км на паўднёвы ўсход ад Генічаску, за 190 км на паўднёвы ўсход ад Хэрсону, за 587 км ад Кіевў і 1015 км ад Менску. Найбольшая даўжыня — 24 км. Найбольшая шырыня — 5 км.

Біручы Востраў зьяўляецца вяршыняй узгорка, што ўзвышаецца над Азоўскім морам, пакрыты суглінкамі, глеістымі адкладаньнямі і пяску з ракавінак марскіх малюскаў. Заходні бераг спадзісты, са шматлікімі залівамі і азёрамі з салёнай вадой. Бліжэй да паўднёвага берагу маецца крыніца пітной вады.

Прырода[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Глебы паўвострава адрозьніваюцца засоленасьцю, таму флёра тут бедная — усяго 308 відаў расьлінаў, многія зь якіх былі завезены чалавекам. Пераважаюць зарасьнікі палыну, чароту, трысьнёгу. Распаўсюджаны насаджэньні лоху, які выдатна расьце на мясцовых глебах і не аб’ядаецца аленямі.

Фаўна значна больш багатая — 250 відаў. У 1923 годзе на тэрыторыі Біручага Востраву быў створаны запаведнік. З Асканіі-Новы былі завезены капытныя жывёлы. У 1993 годзе паўвостраў насялялі 830 аленяў, 1425 ланяў, 987 муфлонаў, 37 куланаў. У нашы дні таксама жывуць лісы, зайцы, янотападобныя сабакі. На Біручым Востраве шмат птушак.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Назва Біручага Востраву паходзіць або ад мясцовай дыялектнай назвы ваўкоў, якія сустракаліся тут некалі, альбо ад самотных жыхароў-бірукоў. У XIX стагодзьдзі Біручы Востраў быў населены рыбакамі. У 1878 годзе пабудаваны маяк (у 1957 годзе перабудаваны). У 1923 годзе Біручы Востраў увайшоў у склад запаведніку, аднак насельніцтва працягвала жыць на ім. У 1930-х гг. тут налічвалася каля 40 двароў.

У гады II Сусьветнай вайны паўвостраў быў акупаваны румынскімі і нямецкімі салдатамі. Вызвалены ў выніку дэсантнай апэрацыі ў 1942 годзе.

Насельніцтва пакінула паўвостраў у 1969 годзе пасьля затапленьня пасёлку Азоўскім морам.

У 1993 годзе Біручы Востраў увайшоў у склад Азова-Сіваскага нацыянальнага прыроднага парку.

17 верасьня 2003 году на ім адбылася сустрэча прэзыдэнта Ўкраіны Леаніда Кучмы з прэзыдэнтам Расеі Уладзімірам Пуціным, падчас якой абмяркоўвалася праблема разьмежаваньня ў Азоўскім моры і Керчанскім праліве. А ўжо праз 12 дзён расейцы пачалі будаваць дамбу каля берагоў Таманскага паўвостраву да ўкраінскага востраву Тузлы.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]