Валожынка
| Валожынка | |
| Агульныя зьвесткі | |
|---|---|
| Выток | каля в. Брылькоў |
| Вусьце | Іслач |
| Краіны басэйну | Беларусь |
| Вобласьці | Менская вобласьць |
| Даўжыня | 35 км |
| Сярэднегадавы сьцёк | 1,3 м³/с |
| Плошча басэйну | 16км² |
| Нахіл воднай паверхні | 2,9 ‰ |
Вало́жынка — рака ў Беларусі, правы прыток ракі Іслачы (басэйн Нёмана). Цячэ ў Валожынскім раёне Менскай вобласьці. Даўжыня 35 км. Плошча вадазбору 168 км². Выдатак вады ў вусьці 1,3 м³/с. Сярэдні нахіл воднай паверхні 2,9‰.
Асноўныя прытокі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Асовіца, Капусьцінка, Рачэўка.
На рацэ[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Агульныя зьвесткі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Пачынаецца каля вёскі Брылькоў на заходніх схілах Менскага ўзвышша, цячэ празь места Валожын, упадае ў Іслач ніжэй за вёску Расолішкі.
Рэчышча ў вярхоўі слабазьвілістае, на працягу 22 км каналізаванае (ад Валожына да вёскі Расолішкаў). Берагі стромкія, ніжэй за Валожын абрывістыя. На паўднёва-заходняй ускраіне Валожына сажалка (плошча 0,04 км²). У абалоне сетка мэліярацыйных каналаў[1].
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Блакітная кніга Беларусі. Энцыкл. — Мн.: 1994. С. 87.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Блакітная кніга Беларусі: энцыкл / Рэдкал.: Н. А. Дзісько, М. М. Курловіч, Я. В. Малашэвіч і інш.; Маст. В. Г. Загародні. — Мн.: БелЭн, 1994. — 415 с. — ISBN 5-85700-133-1
- Природа Белоруссии: Попул. энцикл. / БелСЭ; Редкол.: И. П. Шамякин (гл.ред.) и др. — Мн.: БелСЭ, 1986. — 599 с., 40 л. ил.
- Ресурсы поверхностных вод СССР. Описание рек и озёр и расчёты основных характеристик их режима. Т. 5. Белоруссия и Верхнее Поднепровье. Ч. 1—2. — Л., 1971.