Васіль Сьліпак

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Васіль Сьліпак
Василь Ярославович Сліпак
Дата нараджэньня 20 сьнежня 1974
Месца нараджэньня Львоў, УССР
Дата сьмерці 29 чэрвеня 2016 (41 год)
Месца сьмерці с. Луганскае, Украіна
Прычына сьмерці агнястрэльная рана[d][1]
Месца пахаваньня
Месца вучобы
Прафэсія сьпявак
Гады дзейнасьці 1992—2016
Жанры клясычная музыка, опэра
Вакал бас-барытон[d] і барытон
Інструмэнты голас[d]
Узнагароды
Ордэн Залатая Зорка
Ордэн Залатая Зорка
Сайт wassylslipak.com

Васіль Яраслававіч Сьліпак (па-ўкраінску: Василь Ярославович Сліпак; 20 сьнежня 1974, Львоў, УССР — 29 чэрвеня 2016, с. Луганскае) — украінскі опэрны сьпявак, саліст Парыскай нацыянальнай опэры[3][4], валянтэр, удзельнік баявых дзеяньняў падчас вайны на ўсходзе Ўкраіны ў складзе дабравольніцкага ўкраінскага корпусу «Правы сэктар». Герой Украіны.[5]

Жыцьцяпіс[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Нарадзіўся ў Львове. Выхаванец Львоўскай харавой капэлы «Дударык»,[6] у 1997 годзе скончыў Львоўскую музычную акадэмію імя Лысенкі.[6] Пасьля сканчэньня навучаньня яго запрасілі ў Парыскую опэру «Опэра Бастылія».

У Францыі Сьліпак сьпяваў у «Гранд-Апэра», «Атэнэй», опэра «Бастылія», а таксама ў опэрных тэатрах гарадоў Масі, Ліёну, Сэнт-Эт’ену.[7]

Парыская аўдыторыя называла яго Мэфістофэлем з-за выдатнага выкананьня гэтай партыі ў опэры Шарля Гуно «Фаўст».[8]

Калі пачаўся «Эўрамайдан», з-за падпісанага з опэрай кантракту Сьліпак ня мог паехаць у Кіеў, але ён падтрымліваў пратэстоўцаў у Парыжы: арганізоўваў украінскія акцыі і быў адным са стваральнікаў арганізацыі «Fraternité Ukrainienne» («Украінскае братэрства»).

Калі ва ўсходняй Украіне пачаўся канфлікт, сьпявак вырашыў ехаць туды. Ён ваяваў у шэрагах «Правага сэктару», у 7-м асобным штурмавым батальёне. На вайне ён карыстаўся пазыўным «Мэфістофэль», якую дзеля зручнасьці скарацілі на «Міф».

Сьліпака забіў снайпэр падчас атакі сэпаратыстаў паблізу Дэбальцава.[8]

Пахавалі сьпевака ў родным Львове.

20 лютага 2017 году — пасьмяротна нададзена званьне Герой Украіны з ордэнам «Золота Зірка» — «за виняткову мужність і героїзм, виявлені у захисті державного суверенітету та територіальної цілісності України, самовіддане служіння Українському народові».[9][10]

Асноўныя опэрныя партыі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Гальперин Ю. Е. Признания. Городские романсы на стихи А. С. Пушкина. Для голоса и фортепиано. — Москва: Музыка, 2003. — 28 с.[2][3] (рас.)
  • Галаджун М. Модифікація образу П'єро у циклічних вокальних творах А. Шонбрега та О. Козаренка [Электронны рэсурс] / М. Галаджун // Київське музикознавство. — 2014. — Вип. 49. — С. 38-46. — Рэжым доступу: [4] (укр.)
  • Коменда О. І. Жанрово-інтонаційні джерела тематизму камерної кантати Олександра Козаренка «П'єро мертвопетлює» [Электронны рэсурс]/ О. І. Коменда // Українська культура: минуле, сучасне, шляхи розвитку. — 2012. — Вип. 18(1). — С. 162—165. — Рэжым доступу: [5] (укр.)
  • Коменда О. І. Рання творчість Олександра Козаренка: початок формування індивідуальності композитора і піаніста [Электронны рэсурс]/ О. І. Коменда // Українська культура: минуле, сучасне, шляхи розвитку. — 2013. — Вип. 19(1). — С. 197—204. — Рэжым доступу: [6] (укр.)

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]