Гаўя (вёска)
| Гаўя | |
| трансьліт. Haŭja | |
.jpg)
| |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Гарадзенская |
| Раён: | Іўеўскі |
| Сельсавет: | Ліпнішкаўскі |
| Насельніцтва: | 86 чал. (2010) |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 1595 |
| Паштовы індэкс: | 231342 |
| Нумарны знак: | 4 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 53°58′45.4″ пн. ш. 25°39′9.8″ у. д. / 53.979278° пн. ш. 25.652722° у. д.Каардынаты: 53°58′45.4″ пн. ш. 25°39′9.8″ у. д. / 53.979278° пн. ш. 25.652722° у. д. |
Гаўя на мапе Беларусі ±   Гаўя | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Га́ўя[1] — вёска ў Беларусі, чыгуначная станцыя на ўчастку Маладэчна — Ліда, у Ліпнішкаўскім сельсавеце Іўеўскага раёну Гарадзенскай вобласьці. Насельніцтва на 2010 год — 86 чалавек.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Вядомая зь сярэдзіны XVI стагодзьдзя, як маёнтак Гаўя ў Ашмянскім павеце Віленскага ваяводзтва, шляхецкая ўласнасьць. У 1562 годзе 29 дымоў. У 1690 годзе маёнтак Гаўя-Сулікоўшчына належаў Г. Маўлевіч. У 1735 годзе адносіўся да Суботніцкай парафіі, уласнасьць Жукоўскага. Да маёнтку адносіліся вёскі Дзяманты, Малыя і Вялікія Сонтакі, Жалейкі, Курдукі, Каўкелі, Яхімаўшчына.
У сярэдзіне XIX стагодзьдзя маёнтак належаў У. Брахоцкаму, да яго адносіліся вёскі: Залейкі, Навасёлкі, Бурдукі, Хвасты (цяпер Лугавая), Каўкелі. У 1885 годзе маёнтак у Іўеўскай воласьці Ашмянскага павету Віленскай губэрні, дзейнічалі царква, вадзяны млын. У 1897 годзе 5 двароў, 101 жыхар, млын, карчма. Часткова жыхары займаліся сплавам лесу.
У 1921—1939 гадах у Ліпніскай гміне Валожынскага, затым Лідзкага паветаў Наваградзкага ваяводзтва Польшчы.
З 12 кастрычніка 1940 году станцыя Гаўя (28 двароў, 140 жыхароў) у Ліпнішкаўскім сельсавеце Іўеўскага раёну. З 25 чэрвеня 1941 году да 8 ліпеня 1944 году акупавана нямецкімі захопнікамі.
Знаходзілася ў складзе калгасу «Авангард». У 1970 годзе 124 жыхары. Пасьля ў складзе калгасу «Ліпнішкі». 5 верасьня 2013 году Гаўя атрымала статус вёскі[2].
Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- 2010 год — 86 жыхароў
- 1999 год — 42 двары, 89 жыхароў
Інфраструктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Працаваў асфальтавы завод, сталовая, склады, крама.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9. (pdf) С. 230
- ^ «О некоторых вопросах административно-территориального устройства Ивьевского района Гродненской области». Решение Ивьевского районного Совета депутатов от 5 сентября 2013 г. № 131(недаступная спасылка) (рас.)