Горынь (гурт)
Горынь | |
Інфармацыя | |
---|---|
Гады | з 2008 |
Адкуль | Менск, Беларусь |
Мова | беларуская |
Зьвязаныя праекты | Студэнцкае этнаграфічнае таварыства |
Удзельнікі | Наста Глушко Галіна Друк Тацяна Лук’янава Аўгіньня Сухаверхава Натальля Ярмалінская |
Былыя ўдзельнікі | Юлія Літвінава Ганна Якуш |
https://www.facebook.com/pages/Goryń-Горынь/152244274982736?sk=timeline |
«Го́рынь» — беларускі сьпеўны гурт.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Гурт «вырас» у 2008 годзе з агульных сьпеўных заняткаў пры РМГА «Студэнцкае этнаграфічнае таварыства». Рэпэртуар гурта папаўняецца падчас этнаграфічных экспэдыцыяў (іх Таварыства са дня свайго заснаваньня зладзіла ўжо больш за 20).[1] Вандруючы па Беларусі дзяўчаты імкнуцца вывучаць сьпеўную традыцыю напасрэдна ад яе носьбітаў. Таму і ў выкананьні прытрымліваюцца прынцыпу сьпяваць без апрацовак, зьберагаючы асаблівасьці мовы, імкнуцца найбольш дакладна пераняць манеру сьпеву пэўнага рэгіёну. Рэпэртуар гурта складаюць песьні з розных рэгіёнаў Беларусі: Палесься, цэнтральнай і паўночнай Беларусі… Адраджаючы старажытныя сьвяты, вывучаючы спрадвечныя рамёствы — сьпявачкі спрабуюць па-свойму вырашыць праблему пераемнасьці й існаваньня традыцыйнай культуры ў гарадзкім асяродку.[2]
Назва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
«Горыньню» на тэрыторыі Беларусі звалі чырвоныя баваўняныя ніткі для вышываньня якія прадавалі ў канцы ХІХ — пачатку ХХ стагодзьдзя па беларускіх вёсках цыганы і габрэі. Назва нітак паходзіць ад нямецкага слова «garn», што значыць «пража».[1]
«Горынь, гарына, горынка» — так называюць на Беларусі адмысловыя чырвоныя ніткі для вышыўкі. Як чырвоны колер стаў сымбалічным для нацыянальнага строю — так і любоў да народнай песьні чырвонай ніткаю праходзіць праз усё нашае жыцьцё.[2] | ||
Дыскаграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Да падай, Божа, ключы… (2012)
Да падай, Божа, ключы…[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Песьні веснавога цыклу. Распачынае альбом стрэчанская песьня. Ёсьць таксама гукальныя, велікодныя, русальныя, юраўскія ды проста сьпевы, прымеркаваныя да вясны.[3]
Зьмест
- На моры вутка купалася (стрэчаньская) (в. Баранава, Старадароскі раён)
- Сам Бог піва варыць (веснавая) (ад перасяленцаў Магілёўскай губэрні ў Сыбіры)
- Ой, і хто з-за ворот клічэ (веснавая) (в. Чэрнічы, Жыткавіцкі раён)
- Волотар (велікодная) (Пінскі раён)
- Чый то двор на пагурачку (велікодная) (в. Галаны, Талачынскі раён)
- За новаю сьвятліцаю (веснавая) (в. Канчаны, Верхнядзьвінскі раён)
- Шось у лесе гукае (веснавая) (в. Казлы, Ельскі раён)
- Цераз гай зеляненькі (веснавая) (Магілёўскі раён)
- Загадка
- Я скакала-плясала (веснавая) (в. Стаўбун, Веткаўскі раён)
- Йшла Юрова маці мастамі (юраўская) (в. Глінная Слабада, Рэчыцкі раён)
- Да мы Юр’я пачынаем (юраўская) (в. Феліксава, Лідзкі раён)
- На вуліцы, на шырокай (юраўская) (в. Феліксава, Лідзкі раён)
- Правяду русалачку я да бору (русальная) (в. Палічын, Любанскі раён)
- Як пайду я маладзюсенька (траецкая) (в. Канчаны, Верхнядзьвінскі раён)
Удзельніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Удзел у фэстах[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
2011
- Цукеркавы фэст (Івянец, Беларусь)
2013
- Гуканьне вясны (Вязынка, Беларусь)
- Багач (Вязынка, Беларусь)
- VIII Міжнародны фальклёрны фэстываль «Пакроўскія званы» (Вільня, Летува)
2014
- Гуканьне вясны (Вязынка, Беларусь)
- Рэгіянальны фэст традыцыйнай культуры «Зялёныя сьвяткі» (Магілёў, Беларусь)
- Фэст «Кераміка Крэва» (Крэва, Беларусь)
- Фолк-фэст «Камяніца» (Азярцо, Беларусь)
- Багач (Вязынка, Беларусь)