Грэбенка

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Грэбенка
трансьліт. Hrebienka
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Менская
Раён: Менскі
Сельсавет: Міханавіцкі
Насельніцтва: 21 чал. (2010)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 17
Паштовы індэкс: 223070
Нумарны знак: 5
Геаграфічныя каардынаты: 53°42′10.5″ пн. ш. 27°38′35.5″ у. д. / 53.702917° пн. ш. 27.643194° у. д. / 53.702917; 27.643194Каардынаты: 53°42′10.5″ пн. ш. 27°38′35.5″ у. д. / 53.702917° пн. ш. 27.643194° у. д. / 53.702917; 27.643194
Грэбенка на мапе Беларусі ±
Грэбенка
Грэбенка
Грэбенка
Грэбенка
Грэбенка
Грэбенка
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Грэ́бенка[1] — вёска ў Менскім раёне Менскай вобласьці, на дарозе H9043. Грэбенка ўваходзіць у склад Міханавіцкага сельсавету. Недалёка ад вёскі працякае рака Грэбенка.

Вёска складаецца зь дзьвюх частак, якія жыхары называюць першая Грэбенка і другая Грэбенка. На захадзе ад вёскі знаходзіцца лес кайкаўскага лясьніцтва. Пастаянных жыхароў мала, большасьць жыхароў свае дамы выкарыстоўвае як дачы. У вёсцы ёсьць прыпынак. Крамы няма, ходзіць аўталаўка.

Лес Кайкаўскага біялягічнага заказьніка, на захадзе ад Грэбенкi. Сьнежань 2014 году

Тапонім[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Верагодна назва вёскі паходзіць ад назвы аднайменнай рэчкі, якая працякае побач. Аднак ёсьць вэрсія, што гэта рацэ дала назву вёска. Паходжаньне самога тапоніму невядома.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

На 0,2 км на поўдзень ад вёскі ёсьць курганны могільнік X—XIII стагодзьдзяў. Дзьве часткі першай Грэбенкі да сярэдзіны XX стагодзьдзя былі дзьвюма рознымі вёскамі. Першая частка называлася п. Міханавіцкі, другая — в. Грэбенка. Аднак непадалёк знаходзілася в. Міханавічы і ў мэтах пазьбяганьня блытаніны гэтыя вёскі былі аб’яднаныя пад адной назвай — Грэбенка. У вёсцы да другой паловы ХХ стагодзьдзя была стайня, кароўнік і грамадзкая баня. Пазьней у вёсцы застаўся толькі кароўнік, які стаў цялятнікам і праіснаваў да 2006 году. Цяпер на тым месцы поле ніякіх рэшткаў гэтага будынку няма, аднак засталася воданапорная вежа. А ў 2007 годзе ў першай частцы вёскі памянялі сталы ЛЭП. Замест старых драўляных слупоў зьявіліся новыя ўжо бэтонныя, на некаторых зь іх ёсьць ліхтары. У другой частцы вёскі слупы зьмяніліся толькі ў 2008 годзе, але там да ўстаноўкі новых ўжо былі бэтонныя слупы. Таксама замест аднаго трансфарматара на вёску ў 2007 годзе стала два.

Сучаснасьць[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У апошнія гады вёска зазнае зьмены. Было прададзена дзесяць пустых палёў пад дачную забудову. У цяперашні час на большасьці ўчасткаў вядуцца будаўнічыя працы. На двух зь іх ужо ёсьць недабудаваныя жылыя дамы.

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • 2010 год — 21 жыхар
  • 2004 год — 22 жыхары
  • 1999 год — 28 жыхароў

Гаспадарка[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У вёсцы ў 2014 годзе зьявілася невялікая лесапільня. Таксама ў вёсцы маецца вытворчасць бэтонных платоў. У другой частцы вёскі маюцца некалькі паляўнічых хатак.

Транспарт[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У вёсцы пралягае дарога Н-9043, аднак пасялковай яна не зьяўляецца. Некалькі разоў на дзень у вёску прыбывае прыгарадны аўтобус. Першая частка вёскі ўяўляе сабой вуліцу з двухбаковай забудовай сядзібнага тыпу, на ўсходзе размяшчаецца дарога Н-9043, на якой разьмешчаны прыпынак, дарога не асфальтаваная. Другая частка вёскі ўяўляе сабой аднабаковую забудову сядзібнага тыпу маецца два катэджы. Пасялковай зьяўляецца дарога Н-9043, аднак у канцы гэтай частцы вёскі маецца яшчэ адна дарога паміж вёскай і лесам.

Цiкавыя факты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Часам вёску Грэбенка па памылцы называюць «Грабёнка».

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu) С. 310