Дзіцячы фальклёр

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі

Дзіця́чы фальклёр — гэта адначасова ўнівэрсальная форма мастацтва і дзейсны сродак выхаваньня. Дзіцячы фальклёр суправаджае дзіця зь першых дзён зьяўленьня на сьвет, калі маці сьпявае яму калыханкі, забаўляе яго, і пазьней, калі лічылкі становяцца неад’емным кампанентам розных дзіцячых гульняў. Кароткі па сваёй форме, дзіцячы фальклёр знаёміць дзіця з навакольным сьветам праз паэтычныя вобразы, а паўтарэньне, уласьцівае дзіцячаму фальклёру, неабходная для вывучэньнем словаў дзіцём. У паэтычнай творчасьці народа дзіцячы фальклёр да гэтага часу ўяўляе сабой жывую зьяву, якая захоўвае і тэндэнцыю далейшага разьвіцьця, і свае важнейшыя функцыі — пазнавальную, выхаваўчую, эстэтычную. Сучасная ўласна дзіцячая творчасьць выконвае таксама функцыю забаўляльную, што ґрунтуецца на традыцыях народнай сьмехавай культуры, і камунікатыўную.

Разьлічваюць наступныя формы дзіцячага фальклёру[1]:

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Юндзіл, Ганна. 2015. БЕЛАРУСКІ  ФАЛЬКЛОР  ДЛЯ  ДЗЯЦЕЙ. https://ds-dotishki.schools.by/pages/belarusk-falklor-dlja-dzjatsej(недаступная спасылка)