Дыхавіца

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі

Дыхавіца — парушэньне частасьці, рытму і глыбіні дыханьня, якое суправаджаецца адчуваньнем недахопу паветра. Здараецца толькі ў прытомным стане. Крайняй ступеняй немачы ёсьць удушша. Паскарэньне дыхальных скарачэньняў узьнікае праз павышаную цялесную і моцную пачуцьцёвую (гнеў, страх, трывога і хваляваньне) нагрузку.

Папярэджаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Прадухіленьню нядужасьці спрыяе штодзённае цялеснае разьмінаньне і працяглыя шпацыры.

Чыньнікі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Узьнікненьню нядужасьці спрыяе маларухомы лад жыцьця, атлусьценьне, малакроўе, пухліна дыхальных шляхоў, сардэчная недастатковасьць, астма, тырэатаксікоз (лішак гармону шчытападобнай залозы) і цукровы дыябэт[1].

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]