Жамойцкае ваяводзтва
Жамойцкае ваяводзтва — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Вялікім Княстве Літоўскім. Сталіца — места Расены. Фактычна не было арганізаванае ў зьвязку з Паўстаньнем Т. Касьцюшкі.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Ваяводзтва ўтварылася 23 лістапада 1793 року згодна з пастановаю Гарадзенскага Сойму, спыніла сваё існаваньне ў выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай у 1795 року.
Адміністрацыйна-тэрытарыяльны падзел[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Падзялялася на тры зямлі (на падставе ранейшых парафіяў):
Ураднікі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
На Вальным сойме было прадстаўленае двума сэнатарамі і шасьцю пасламі (два з кожнай зямлі).
- Ніводнага ваяводы намінавана не было, фактычна ягоную ролю выконваў апошні староста жамойцкі Антоні Гелгуд
- Апошнім кашталянам жамойцкім быў Станіслаў Антоні Тышкевіч
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Volumina Legum, T.X. Konstytucje Sejmu Grodzieńskiego z 1793 r / Wydał Z. Kaczmarczyk przy współudziale J. Matuszewskiego, M. Sczanieckiego i J. Wąsickiego. — Poznań, 1952.
| Княствы[i] | .png) | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Намесьніцтвы | |||||||||
| Ваяводзтвы |
| ||||||||
| Староствы | |||||||||
| |||||||||