Карл Густаў Руўс

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Карл Густаў Руўс
Carl Gustaf Roos
25 сьнежня 16552 траўня 1722
Месца нараджэньня пад Лідчэпінгам, Вэстэр’ётлянд, Швэцыя
Месца сьмерці Обу
Прыналежнасьць Швэцыя
Гады службы 1674—1709 (фармальна да 1722)
Званьне генэрал-маёр
Бітвы/войны Франка-галяндзкая вайна
Вялікая Паўночная вайна
Бітва пад Нарвай
Бітва пад Клішавам
Бітва пад Фраўштатам
Бітва пад Маляцічамі
Бітва пад Палтавай

Карл Густаў Руўс (па-швэдзку: Carl Gustaf Roos; 25 жніўня 1655, хутчэй за ўсё, у маёнтку Ерпас пад Лідчэпінгам[1]2 траўня 1722, Обу) — швэдзкі генэрал-маёр, барон. Да 1705 насіў прозьвішча Руўс аў Ельмсэтэр (па-швэдзку: Roos af Hjelmsäter).

Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Нарадзіўся 25 жніўня 1655 у сям’і карнэта Густава Эрыксана Руўса і Крыстыны Сьвінгувуд.

Ваенную кар’еру пачаў добраахвотнікам у імпэратарскай арміі (палку генэрала дэ Граноса) ў 1674. У тым жа годзе становіцца там фэнрыхам (прапаршчыкам). Там, падчас франка-галяндзкай вайны, удзельнічаў у бітве пад Трырам (1675) і ў аблозе Філіпсбургу (1676), у якой быў паранены. Па вяртаньні ў 1677 у Швэцыю ўдзельнічаў у вайне з Даніяй.

У 1696 Руўс ужо даслужыўся да лейтэнант-палкоўніка (падпалкоўніка). Спачатку ён быў накіраваны ў Рыгу, а пасьля гэтага — на абарону граніцы з Нарвэгіяй.

З пачаткам Вялікай Паўночнай вайны быў накіраваны ў Эстляндыю. Там ён ўдзельнічаў у бітве пад Нарвай, у якой вызначыўся і атрымаў за гэта чын палкоўніка. У 1701 удзельнічаў у пераправе празь Дзьвіну і быў прызначаны камандзірам Нэрке-Вэрмляндзкага палку.

Руўс удзельнічаў і ў шэрагу іншых бітваў Вялікай Паўночнай вайны: пад Клішавам (1702), пад Фраўштатам (1706), пад Маляцічамі (1708) і пад Палтавай (1709). У 1705 атрымаў тытул барона, а за перамогу пад Фраўштатам — чын генэрал-маёра.

У Палтаваўскай бітве Руўс быў на чале адной з чаторых швэдзкіх пяхотных калёнаў, якая панесла сур’ёзныя страты пры спробе захапіць расейскія рэдуты. Адступіўшы і заняўшы абарону ў адным з шанцаў фартэцыі, Руўс і рэшты яго палку былі вымушаныя здацца расейцам у палон.

У Маскве Руўс удзельнічаў у зьневажальнам для швэдаў шэсьці палонных па вуліцах гораду: ім не давалі ня есьці, ня піць, шматтысячны натоўп народу стаяў з двух бакоў на шляху шэсьця, пляваўся ў палонных і выкрыкваў розныя абразы[2]. Пасьля гэтай падзеі Руўс быў накіраваны ў Казань, дзе й прабыў да сканчэньня вайны.

Пасьля Ніштацкага міру быў вызвалены, але па дарозе дамоў памёр у траўні 1722 у Обу.

Сям’я[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Быў двойчы жанаты: 1. На Крыстыне Марыі Спарэ. Сын: Аксэль Эрык Руўс (1684—1765); 2. На баранэсе Магдалене Крыстыне ван дэр Ноот (з 1700).

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ http://sok.riksarkivet.se/sbl/Presentation.aspx?id=6835
  2. ^ Joachim Mathiae Lyths dagbok, Stockholm, Bokförlaget Rediviva, 1986, s.80