Корац

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Корац
укр. Корець
Руіны замка князёў Астроскіх
Руіны замка князёў Астроскіх
Герб Корцу Сьцяг Корцу
Першыя згадкі: 1150
Краіна: Украіна
Вобласьць: Ровенская
Раён: Корацкі
Плошча: 6 км²
Насельніцтва (2001)
колькасьць: 8446 чал.
шчыльнасьць: 1407,67 чал./км²
Часавы пас: UTC+2
летні час: UTC+3
Тэлефонны код: +380-3651
Паштовы індэкс: 34700—34704
КОАТУУ: 5623010100
Геаграфічныя каардынаты: 50°37′0″ пн. ш. 27°10′0″ у. д. / 50.61667° пн. ш. 27.16667° у. д. / 50.61667; 27.16667Каардынаты: 50°37′0″ пн. ш. 27°10′0″ у. д. / 50.61667° пн. ш. 27.16667° у. д. / 50.61667; 27.16667
Корац на мапе Ўкраіны
Корац
Корац
Корац
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Корац (па-ўкраінску: Корець) — места ў Ровенскай вобласьці Ўкраіны, на рацэ Корчыку. Адміністрацыйны цэнтар Корацкага раёну. Насельніцтва на 2001 год — 8446 чал. Знаходзіцца за 63 км ад Роўна, за 33 км ад чыгуначнай станцыі Наваград-Валынскі.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • 1150: першы пісьмовы ўспамін пра Корац (Корческ), у Валынскім княстве.[1]
  • XIV стагодзьдзе: у складзе Вялікага Княства Літоўскага; уладаньне князёў Астроскіх, якія збудавалі тут мураваны замак.
  • XV стагодзьдзе: перайшоў да князёў Карэцкіх.
  • 1495: вытрымаў аблогу крымскіх татараў.
  • 1533: у Корацы збудавалі драўляны парафіяльны касьцёл Унебаўзяцьця Найсьв. Панны Марыі, адноўлены ў пачатку XVII стагодзьдзя.
  • 1565/1566: у Луцкім павеце Валынскім ваяводзтве.
  • 1569: згодна з умовамі Люблінскай уніі перайшоў да Каралеўства Польскага.
  • 1612—1619: у Корацы жыў Ляўрэнці Зізані.
  • пач. XVII стагодзьдзя: Самуэль і Караль Карэцкія заснавалі ў месьце кляштар францішканаў з касьцёлам Беззаганнага Зачацьця Найсьв. Панны Марыі.
  • 1629: у Корацы было 1124 дымы.[2]
  • 1754—1767: у месьце збудавалі вуніяцкі Ўваскрасенскі манастыр.
  • 1776—1781: у Корацы працавала габрэйская друкарня.
  • 1788: у месьце пачаў працаваць парцалянава-фаянсавы завод; апроч таго, Юзаф Клеменс Чартарыйскі заснаваў суконную мануфактуру і майстэрню па вырабе кунтушовых паясоў.
  • 1791: у Гарынскім павеце.
  • 1793: у выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, у Валынскай губэрні.
  • 1873: адкрыцьцё аднайменнай чыгуначнай станцыі.
  • 1921: згодна з Рыскай мірнай дамовай увайшоў у склад міжваеннай Польскай Рэспублікі, у Ровенскім павеце Валынскага ваяводзтва.
  • 1939: у складзе Ўкраінскай ССР.
  • ліпень 1941 — студзень 1944: знаходзіўся пад нямецкай акупацыяй.

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • 1629 год — 7 тыс. чал.[2]
  • 1991 год — 9,7 тыс. чал.[3]
  • 2001 год — 8446 чал.

Эканоміка[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Прадпрыемствы лёгкай і харчовай прамысловасьці.

Славутасьці[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Касьцёл Сьв. Антонія
  • Былы кляштар францішканаў (1620, цяпер праваслаўны манастыр Сьв. Тройцы)
  • Замак князёў Астроскіх (XV—XVIII стагодзьдзі)
  • Касьцёл Сьв. Антонія (1533)

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Корац // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2010 Т. 3. С. 280
  2. ^ а б Корац // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2010 Т. 3. С. 281
  3. ^ Корец // Большой энциклопедический словарь / Гл. ред. В. П. Шишков. — М.: НИ «Большая Российская энциклопедия», 1998. — 640 с.: ил. ISBN 5-85270-262-5.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]