Косаўскі гарадзкі савет

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі

Ко́саўскі гарадзкі́ савет[1] — былая адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Івацэвіцкага раёну Берасьцейскае вобласьці. Адміністрацыйны цэнтар — места Косаў.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

1 красавіка 1968 году створаны ў складзе Івацэвіцкага раёну ў сувязі з перадачай вёсак Бялавічы і Запольле скасаванага Бялавіцкага сельсавету ў адміністрацыйнае падпарадкаваньне да Косаўскага гарадзкога савету[2][3].

У 1970 годзе ў складзе гарадзкога савету ўжо былі вёскі Старажоўшчына і Хадоркі[4].

16 лютага 1987 году гарадзкі савет рэарганізаваны ў сельсавет[5].

Населеныя пункты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • 1 студзеня 1974 году — 5[6]
  • 1 студзеня 1980 году — 5[1]
  • 1 студзеня 1981 году — 5[7]
  • 1 студзеня 1986 году — 5[8]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ а б Рапановіч, Я. Н. Слоўнік назваў населеных пунктаў Брэсцкай вобласці / Рэд. П. П. Шуба. — Мн.: Навука і тэхніка, 1980. — 176 с. С. 26, 57, 119, 128, 144
  2. ^ Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 3, кн. 1. Брэсцкая вобласць / рэдкал.: Г.П. Пашкоў (дырэктар) [і інш.]. — Менск: БелЭн, 2006. — 528 с.: іл. ISBN 985-11-0373-X. С. 456, 477
  3. ^ Косаўскі гарадзкі савет (рас.) // Фондавы каталёг дзяржаўных архіваў Рэспублікі Беларусь
  4. ^ Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 3, кн. 1. Брэсцкая вобласць / рэдкал.: Г.П. Пашкоў (дырэктар) [і інш.]. — Менск: БелЭн, 2006. — 528 с.: іл. ISBN 985-11-0373-X. С. 505, 508
  5. ^ Коссовский сельский Совет депутатов и исполнительный комитет (рас.) // Фондавы каталёг дзяржаўных архіваў Рэспублікі Беларусь
  6. ^ Белорусская ССР. Административно-территориальное деление на 1 января 1974 года. — 5-е издание. — Мн.: Беларусь, 1974. — 246 с.: ил. С. 22
  7. ^ Белорусская ССР. Административно-территориальное деление на 1 января 1981 года. — 6-е издание. — Мн.: Беларусь, 1981. — 245 с. С. 22
  8. ^ Белорусская ССР. Административно-территориальное деление на 1 января 1986 года. — 7-е издание. — Мн.: Беларусь, 1986. — 231 с. С. 22