Кункыран хан
| Кункыран хан | |
| 1251 — 1280 | |
| Папярэднік | Арда Эджэн[d] |
| Наступнік | Köchü[d] |
| Асабістыя зьвесткі | |
| Нарадзіўся: | 1251 |
| Памёр: | 1280 |
| Бацька: | Арда Эджэн[d] |
Кункыран хан (Кун Кыран хан) (па-казаску: Күнқыран хан, варыянты: Кунг-Кіран, Кункіран, Хункіран, Куйкуран; 1251 — 1280) — мангольскі военачальнік і дзяржаўны дзеяч.
Жыцьцяпіс[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Нарадзіўся ў 1251 годзе (паводле некаторых крыніц гэта пачатак кіраваньня хана), сын мангольскага палкаводца і дзяржаўнага дзеяча Арда-Эджэну, яго чацьвёрты сын і спадчыньнік.
Быў прызначаны на пасад сваім бацькам. Кіраваньне Кункырана (1253—1280) не было адзначана важнымі палітычнымі падзеямі і часта расцэньваецца як «ціхае». Пасьля яго сьмерці на пасад узышоў Канічы, які быў сынам Сартактая — брата Кункырана, народжаны ад старэйшай жонкі (хатун) Худжыян, якая паходзіла з роду кунгірат[1].
Пэрыяд кіраваньня Кункырана супадае з пачаткам распаду Мангольскай імпэрыі і вайной за вярхоўную ўладу паміж іншымі нашчадкамі ханаў; гэта змаганьне вялося ў 1260-х гадах.
Памёр Кункыран хан у 1280 годзе. Гісторыкі ня маюць зьвестак пра жонак і дзяцей гэтага кіраўніка.
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Восточный Дашт-и Кыпчак в XIII — начале XV века. Проблемы этнополитической истории Улуса Джучи / Ред. И. М. Миргалеев. — Казань: Изд-во «Фэн» АН РТ, 2013. — 288 с.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Рашид ад-Дин. Сборник летописей / Перевод с персидского Ю. П. Верховского, редакция профессора И. П. Петрушевского. — М., Л.: Издательство АН СССР, 1960. — Т. 2.
- Кляшторный С. Г., Султанов Т. И. Государства и народы Евразийских степей: от древности к Новому времени. — 3-е издание, исправленное и дополненное. — СПб.: Петербургское Востоковедение, 2009. — 432 с. — (Orientalia).
- Селезнёв Ю. В. Элита Золотой Орды. — Казань: Издательство «Фэн» АН РТ, 2009. — 232 с.
- Ускенбай К. З. Восточный Дашт-и Кыпчак в XIII — начале XV века. Проблемы этнополитической истории Улуса Джучи. Серия «История и культура Золотой Орды». Вып. 17 / Ред. И. М. Миргалеев. — Казань: Изд-во «Фэн» АН РТ, 2013. — 288 с.[1]