Лёвэнскі каталіцкі ўнівэрсытэт

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Лёвэнскі каталіцкі ўнівэрсытэт
KU Leuven
Выява лягатыпу
Лягатып
па-лацінску: Universitas Catholica Lovaniensis
Дэвіз Sedes Sapientiae
Заснаваны 1425
Тып private law corporation[d]
Рэктар Марк Ваер (з 2009)
Колькасьць студэнтаў 40 014 (сьнежань 2011)
Месцазнаходжаньне
Геаграфічныя каардынаты 50°52′40.28″ пн. ш. 4°42′2.32″ у. д. / 50.8778556° пн. ш. 4.7006444° у. д. / 50.8778556; 4.7006444Каардынаты: 50°52′40.28″ пн. ш. 4°42′2.32″ у. д. / 50.8778556° пн. ш. 4.7006444° у. д. / 50.8778556; 4.7006444
Горад Лёвэн
Краіна Бэльгія
Знаходзіцца ў складзе Куімбрская група[d], ORCID[d][1][2], Асацыяцыя эўрапейскіх унівэрсытэтаў[d][3], Shibboleth Consortium[d][4], KU Leuven Association[d], arXiv[d][5], Ліга эўрапейскіх дасьледніцкіх унівэрсытэтаў[d], Brussels Studies Institute[d], Vlaamse Erfgoedbibliotheken[d], European Alliance for Social Sciences and Humanities[d][6], DataCite[d][7] і Coalition for Advancing Research Assessment[d][8]
Вэб-сайт www.kuleuven.be
Лёвэнскі каталіцкі ўнівэрсытэт на мапе Бэльгіі
Лёвэнскі каталіцкі ўнівэрсытэт
Лёвэнскі каталіцкі ўнівэрсытэт
Лёвэнскі каталіцкі ўнівэрсытэт
Замак Арэнбэрґ, частка Каталіцкага ўнівэрсітэту

Лёвэнскі каталіцкі ўнівэрсытэт — найстарэйшы ўнівэрсытэт Бэльгіі, знаходзіцца ў горадзе Лёвэне.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Датай яго заснаваньня лічыцца 1425, калі брабанцкі князь Ян IV зьвярнуўся з просьбай, на адкрыцьцё школы (studium generale), да рымскага папы Мартына V. У сваёй просьбе ён падкрэсьліваў зручнасьць мясцовасьці й дабрабыт жыхароў гораду, а таксама наяўнасьць адпаведнага будынку для школы.

Празь пяць гадоў пасьля заснаваньня агульнай школы рымскі папа Яўген IV адкрыў тут багаслоўскі факультэт, які прынёс унівэрсытэту найбольшую славу. Лёвэнскі ўнівэрсытэт стаў міжнародным цэнтрам філязофіі нэатамізму. Падчас Францускай рэвалюцыі быў закрыты і толькі з нараджэньнем сучаснай бэльгійскай дзяржавы, у 1831, быў адноўлены — перш у горадзе Мэхэлен, а адтуль перанесены зноў у Лёвэн.

У 1888—1889 тут пры дапамозе кардынала Д. Мэрсье быў заснаваны Вышэйшы інстытут філязофіі (школа Фамы Аквітанскага), з 1894 выдаваўся часопіс «Revue Neoscolastique». У час абодвух сусьветных войнаў былі зьнішчаныя вялікія ўнівэрсытэцкія кнігазборы, страчаная частка архіваў.

У 1946 пад адной адміністрацыяй паўсталі дзьве паралельныя сэкцыі ўнівэрсытэту — француская й флямандзкая, а з 1970 існуюць два асобныя ўнівэрсітэты — францускі й флямандзкі.

Мова[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Спачатку адзінай мовай унівэрсытэту была лацінская, пасьля француская мова. Толькі ў 1920 годзе лекцыі пачалі чытаць на флямандзкай мове.

Беларусы ў Лёвэнскім унівэрсытэце[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Першым беларусам, які скончыў вышэйшыя студыі ў Лёвэнскім унівэрсытэце з тытулам доктара філязофіі, быў Фабіян Абрантовіч.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Беларусь-Бельгія: Грамадска-культурнае ўзаемадзеянне: Матэрыялы міжнар. «круглага стала», Мінск, 2001 / Рэдкал.: А. Мальдзіс і інш. — Мн.: «Беларускі кнігазбор», 2002. ISBN 985-6638-68-2.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]