Манька

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Манька
Жанр: п'еса
Аўтар: Францішак Аляхновіч
Мова арыгіналу: беларуская
Год напісаньня: 1917
Публікацыя: 1917

«Манька» — п’еса беларускага драматурга Францішка Аляхновіча, напісаная ў 1917 годзе.

У рэдакцыі 1924 году атрымала новую назву «Дрыгва», што адпавядала некаторым зьменам ў канве сюжэту. Аўтар вызначыў жанр п’есы як «драматычны эскіз у 6-ёх абразох»[1].

Сюжэт[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Васямнаццацігадовая сіраціна, дзяўчына рэдкай прыгажосьці Манька трапляе зь вёскі ў горад, дзе мусіць супрацьстаяць разбуральнаму ўплыву багемнага асяродзьдзя. Па прыезьдзе яна працуе ў другаразрадным рэстаране. Адзін зь яго наведвальнікаў, малады студэнт, улюбляецца ў дзяўчыну і тая адказвае ўзаемнасьцю, аднак застаецца пакінутай, бо не належыць да сацыяльнага кола каханка. Ашуканая і пакінутая студэнтам Міхалкам, яна не знаходзіць для сябе іншага выйсьця, як прыняць атруту.

Другая рэдакцыя 1924 году захавала ў сюжэце ранейшую любоўную інтрыгу, але разьвязка выглядала ўжо інакш — дзяўчына становіцца падобнай на заўсёднікаў рэстарана.

Максім Гарэцкі ў сваёй «Гісторыі беларускае літэратуры» вызначыў галоўную думку п’есы наступным чынам:

Галоўная думка гэтай драмы заключаецца ў тым, што наша культура, падзяліўшая людзей на паноў і «простых», забіваець усе лепшыя парываньні ідэалістаў (Міхалка) і даводзіць да самагубства расчараваных, абязьвечаных[2].

Бібліяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крытыка, рэцэнзіі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Віржынія Шыманец. Пад выкляцьцем. Калі тэатар ставіць пытаньні палітычнай і культурнай гісторыі Беларусі // ЗАПІСЫ. — Парыж: Belarusan Institute of Arts and Sciences in the U.S., 2003. — В. 26.
  2. ^ Гарэцкі, М. Манька // Гісторыя беларускае літэратуры. — Выданьне другое (папраўленае). — Вільня: Віленскае выдавецтва Б. Клецкіна, 1921. — С. 196.