Павэл Вілікаўскі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Павэл Вілікаўскі
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся 27 чэрвеня 1941(1941-06-27)[1][2]
Памёр 10 лютага 2020(2020-02-10)[3] (78 гадоў)
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці пісьменьнік, перакладнік, публіцыст, празаік, рэдактар
Мова славацкая[4] і ангельская мова
Узнагароды

Па́вэл Ві́лікаўскі (па-славацку: Pavel Vilikovský; 27 чэрвеня 1941, Палудзка, цяпер частка Ліптаўскага Мікулаша — 10 лютага 2020, Браціслава, Славаччына) — славацкі празаік, перакладчык і публіцыст.

Творчасьць[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • 1965 — Citová výchova v marci, зборнік апавяданьняў
  • 1983 — Prvá veta spánku, дэтэктыўная навэля
  • 1989 — Eskalácia citu, апавяданьні
  • 1989 — Kôň na poschodí, slepec vo Vrábľoch, навэля
  • 1989 — Večne je zelený… , бурлескная навэля
  • 1991 — Slovenský Casanova (у суаўтарстве з Лаёшам Грэндэлам)
  • 1992 — Peší príbeh, навэля
  • 1996 — Krutý strojvodca, зборнік апавяданьняў
  • 1998 — Okrídlená klietka alebo zo života mladého Slovenska a starých Slovákov, публіцыстыка
  • 2001 — Posledný kôň Pompejí
  • 2004 — Vyznania naivného milovníka
  • 2005 — Čarovný papagáj a iné gýče, намінаваны на літаратурную прэмію Anasoft litera
  • 2006 — Silberputzen. Leštenie starého striebra

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]