Рэвалюцыя на граніце
| Студэнцкая рэвалюцыя на граніце | |||
 Тагачасны плякат | |||
| Дата | 2—17 красавіка 1990 | ||
|---|---|---|---|
| Месца |  Украінская ССР
| ||
| Вынік |
| ||
| Удзельнікі канфлікту | |||
| |||
| Ключавыя асобы | |||
| |||
Рэвалю́цыя на грані́це (або Студэ́нцкая рэвалюцыя на граніце) — кампанія шырокамаштабных акцый негвалтоўнага грамадзянскага непадпарадкаваньня, загадзя арганізаваная ўкраінскай моладзьдзю, пераважна студэнтамі. Пратэсты працягваліся з 2 па 17 кастрычніка 1990 году ва УССР. Стрыжнем пратэставых падзеяў была студэнцкая галадоўка на плошчы Кастрычніцкай рэвалюцыі ў Кіеве (цяперашні Майдан Незалежнасьці). Пратэсты завяршыліся падпісаньнем пастановы Вярхоўнай Рады УССР, якая гарантавала выкананьне патрабаваньняў пратэстоўцаў.
Перадумовы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У 1985 року да ўлады ў СССР прыйшоў Міхаіл Гарбачоў, які пачаў рэформы, дзякуючы чаму дзяржава стала больш ляяльна і цярпліва ставіцца да сваіх ідэалягічных супернікаў. Таму актывізаваліся колішнія дысыдэнты і нацыянальна сьвядомая моладзь, пачалі зьяўляцца арганізацыі нацыянальна-дэмакратычнага кірунку. Ва Ўкраінскай ССР найпапулярнейшымі зь іх былі Народны Рух Украіны, Украінскі Гэльсынскі камітэт, Украінскае студэнцкае таварыства, Студэнцкае брацтва, Суполка незалежнай украінскай моладзі ды іншыя.
Існыя эканамічныя праблемы: плянавая эканоміка, дэфіцыт тавараў штодзённага спажываньня — спараджалі нэгатыўныя настроі ў грамадзтве і крытычнае стаўленьне да існай улады. Нават перабудова і галоснасьць не маглі даць рады, насьпявала неабходнасьць рашучых дзеяў.
У 1990 року адбыліся першыя альтэрнатыўныя выбары ў Вярхоўны Савет УССР, на якіх большасьць утварылі камуністы, а дэмакраты сфармавалі „Народную Раду“ колькасьцю 126 мандатаў. Пасьля правядзеньня выбараў грамадзянская актыўнасьць заўважна зьменшылася, аднак моладзь лічыла, што траціна галасоў у парлямэнце — гэта яшчэ не перамога. Таму студэнты вырашылі актывізаваць уласныя дзеяньні.