Суботнікі

	Суботнікі
Вобласьць:	Гарадзенская
Раён:	Іўеўскі
Сельсавет:	Суботніцкі
Вышыня:	156 м н. у. м.
Насельніцтва:	776 (2000)
Тэлефонны код:	+375 1595
Паштовы індэкс:	231341
Аўтамабільны код:	4
Геаграфічныя каардынаты:	54°06′ пн. ш. 25°45′ у. д. / 54.1° пн. ш. 25.75° у. д.Каардынаты: 54°06′ пн. ш. 25°45′ у. д. / 54.1° пн. ш. 25.75° у. д.
	Суботнікі на мапе Беларусі Суботнікі
	Галерэя здымкаў у Wikimedia Commons

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Суботнікі (неадназначнасьць).

Субо́тнікі — вёска ў Беларусі, на правым беразе ракі Гаўя. Цэнтар сельсавету Іўеўскага раёну Гарадзенскай вобласьці. Насельніцтва 776 чал. (2000). Знаходзяцца за 18 км на поўнач ад Іўя, за 9 км ад чыгуначнай станцыі Гаўя, на аўтамабільнай дарозе Іўе — Салечнікі.

Суботнікі — даўняе мястэчка гістарычнай Ашмяншчыны (частка Віленшчыны).

Гісторыя

Цяперашнюю назву Суботнікі трывала носяць з XVII ст., да таго звычайна згадваюцца (яшчэ з Вітаўтавых часоў) як Геранёны Драўляныя альбо Геранёны Манівідавы (паводле імя Войцеха Манівіда).

Ад свайго заснаваньня паселішча ўваходзіла ў склад Ашмянскага павету Віленскага ваяводзтва. У 1636 на сродкі князя Альбрэхта Радзівіла ў Геранёнах Драўляных збудавалі драўляны касьцёл (не захаваўся).

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795) Суботнікі апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, дзе зрабіліся цэнтрам воласьці Ашмянскага павету Віленскай губэрні. Станам на 1885 у мястэчку было 44 двары, дзейнічалі касьцёл і капліца, працавалі школа (56 хлопчыкаў і 4 дзяўчынкі), бровар, крама і карчма, праводзілася 2 рэгулярныя кірмашы. На 1890 тут было 39 двароў, працавалі млын і бровар — уласнасьць Умястоўскіх^[1].

Згодна з Рыскай мірнай дамовай (1921) Суботнікі апынуліся ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, дзе зрабіліся цэнтрам гміны Валожынскага (з 1926 году Лідскага) павету Наваградзкага ваяводзтва. У гэты час тут было 99 двароў.

Ад верасьня 1939 году Суботнікі — у Беларускай ССР, дзе з 12 кастрычніка 1940 зрабіліся цэнтрам сельсавету Іўеўскага раёну. На 2000 у вёсцы было 316 двароў.

Даўнія выявы мястэчка
Стары касьцёл
Новы касьцёл, праект
Новы касьцёл
Адміністрацыя гміны

Насельніцтва

1882 — 523 чал.^[2]
1885 — 445 чал.
1890 — 347 чал.
1905 — 711 чал.
1921 — 542 чал.
2000 — 776 чал.

Інфраструктура

У Суботніках працуюць сярэдняя школа, дашкольная ўстанова, лякарня, бібліятэка, дом культуры, пошта.

Турыстычная інфармацыя

Выдатныя мясьціны

Касьцёл Сьв. Уладзіслава (1904—1907)
Могілкі каталіцкія

Вядомыя асобы

Зянон Пазьняк (нар. 1944) — беларускі палітык і грамадзкі дзяяч, археоляг, мастацтвазнавец, пісьменьнік і паэт
Янка Пазьняк (1887—1939) — беларускі грамадзка-культурны дзяяч, выдавец і публіцыст

Крыніцы

^ Уладзімір Бянько. Суботнікі // ЭГБ. — Мн.: 1996 Т. 3. С. 438.
^ Subotniki // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XI: Sochaczew — Szlubowska Wola. — Warszawa, 1890. S. 522.

Літаратура

Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1996. — Т. 3: Гімназіі — Кадэнцыя. — 527 с. — ISBN 985-11-0041-2
Subotniki // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XI: Sochaczew — Szlubowska Wola. — Warszawa, 1890. S. 522—523.

Вонкавыя спасылкі

Суботнікі — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

[1] Уладзімір Бянько. Суботнікі // ЭГБ. — Мн.: 1996 Т. 3. С. 438.

[2] Subotniki // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XI: Sochaczew — Szlubowska Wola. — Warszawa, 1890. S. 522.

[1]

[2]