Упнікі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Упнікі
лац. Upniki
лет. Upninkai
Касьцёл
Касьцёл
Герб Упнікаў


Краіна: Летува
Павет: Ковенскі
Раён: Янаўскі
Насельніцтва: 786 чал. (2011)
Часавы пас: UTC+2
летні час: UTC+3
Геаграфічныя каардынаты: 55°5′0″ пн. ш. 24°32′0″ у. д. / 55.08333° пн. ш. 24.53333° у. д. / 55.08333; 24.53333Каардынаты: 55°5′0″ пн. ш. 24°32′0″ у. д. / 55.08333° пн. ш. 24.53333° у. д. / 55.08333; 24.53333
Упнікі на мапе Летувы
Упнікі
Упнікі
Упнікі
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Упнікі (лет. Upninkai) — вёска ў Летуве, на левым беразе ракі Сьвятой. Цэнтар староства Янаўскага раёну Ковенскага павету. Насельніцтва на 2011 год — 786 чалавек.

Упнікі — даўняе мястэчка гістарычнай Віленшчыны. Да нашага часу тут захаваўся драўляны касьцёл Сьвятога Міхала Арханёла, помнік архітэктуры XIX стагодзьдзя.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вялікае Княства Літоўскае[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Першы пісьмовы ўпамін пра Упнікі датуецца 1442 годам, калі яны ўваходзілі ў склад Віленскага павету Віленскага ваяводзтва.

У 1477 годзе ва Ўпніках збудавалі касьцёл.

Пад уладай Расейскай імпэрыі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Упнікі апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, у Вількамірскім павеце Віленскай губэрні[1]. У XIX ст. тут існавала сядзіба.

За часамі Першай сусьветнай вайны ў 1915 годзе Упнікі занялі войскі Нямецкай імпэрыі.

Найноўшы час[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Па польска-летувіскіх баях і падпісаньні пагадненьня паміж міжваеннай Польскай Рэспублікай і Летувой у 1919 годзе Ўпнікі апынуліся ў складзе Летувы. За часамі Другой сусьветнай вайны з чэрвеня 1941 да 1944 году мястэчка знаходзілася пад акупацыяй Трэцяга Райху.

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Дэмаграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • XX стагодзьдзе: 1902 год — 154 чал.
  • XXI стагодзьдзе: 2011 год — 786 чал.

Турыстычная інфармацыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Славутасьці[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Касьцёл Сьвятога Міхала Арханёла (1845)

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Krzywicki J. Upniki // Słownik geograficzny... T. XII. — Warszawa, 1892. S. 814.