Чачоты

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі

Чачоты (Čačoty; па-польску: Czeczotowie, Czeczottowie, па-расейску: Чечоты) — беларускі[1] шляхецкі род гербу Астоя. Паходзіць са Смаленскага ваяводзтва. Унесены ў 1 і 6 часткі РК Кіеўскае, Менскае й Гарадзенскае губэрняў (зацьверджаны Літоўскім шляхецкім дупутацкім сходам у 1798, Менскім губэрнскім — у 1802, 1853 і 1892, Гарадзенскім — у 1817). Зацьвярджаўся таксама Сэнатам у 1832, 1855 і 1892.

Радавод[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Васіль Данілевіч Чачот, узгадваецца ў 1545

  1. Зьміцер
  2. Канстанцін, узгадваецца ў 1591
    1. Павал
      1. Якуб, узгадваецца ў 1616, ж. — Ганна Яновіч
        1. Міхал, узгадваецца ў 1680, ж. — Лявонава Ваўчэцкая
          1. Піпін, узгадваецца ў 1736, ж. — Алена Аколава
            1. Міхал
              1. Вінцэнт, узгадваееца ў 1777
                1. Юліян (1799—?)
                2. Карл Ануфры (1815—?)
                3. Мацей (1817—?)
            2. Людвіг
            3. Ваўжынец
            4. Ян, узгадваецца ў 1760
              1. Юзаф
              2. Тадэвуш, узгадваецца ў 1773, ж. — Клара Гаціская
                1. Ян Антоні (17961847)
                2. Павал Пётар (1808—?)
            5. Мацей
          2. Юзаф
          3. Казімер
          4. Юры
    2. Стафан, ж. — Тэкля
  3. Іван
  4. Хведар

Найбольш вядомыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Зміцер Яцкевіч. Радавод Яна Чачота // Беларусіка-Albaruthenica; Кніга 10. — Мн.: Нацыянальны навукова-асветны цэнтр імя Ф. Скарыны, 1998. С. 6

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]