Ѣ

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Літара кірыліцы яць
Ѣѣᲇ
Зьвесткі
Тып архаічная кірылічная літара, альфабэтны;
Кадаваньне
Назва ў Юнікодзе cyrillic capital letter yat
cyrillic small letter yat
cyrillic small letter tall yat
Юнікод Ѣ: U+0462
ѣ: U+0463
ᲇ: U+1C87
HTML Ѣ‎: &#1122, &#x462
ѣ‎: &#1123, &#x463
ᲇ‎: &#7303, &#x1c87
UTF-16 Ѣ‎: 0x462
ѣ‎: 0x463
ᲇ‎: 0x1C87
URL-код Ѣ: %D1%A2
ѣ: %D1%A3
ᲇ: %E1%B2%87
усе сымбалі · лацінка · кірыліца · грэцкія · дыякрытыкі · валюты · дапамога

Ѣ, ѣ (яць)[1] — літара гістарычнай кірыліцы і глаголіцы, сёньня ўжываецца толькі ў царкоўнаславянскай мове. У стараславянскай мове пазначала галосны: йэ, або йа.

Так што кірылічныя напісаньні «ѣзва», «ѣрость», «ѣсли» перадаюцца там з пачатковага знаку яць; гэтак жа тлумачыцца й назва знаку: мяркуюць, што стараслав. «ѣть» есьць скажонае «ѣдь» «ежа»). У сучаснай беларускай мове ніколі не выкарыстоўваўся. У Расеі «яць» заставаўся ва ўжываньні да зьменаў правапісу 1918 году, хаця ўжо да канца XIX стагодзьдзя ў пераважнай большасьці расейскіх гаворак яго вымаўленьне практычна не адрозьнівалася ад вымаўленьня галоснай «е» (хоць, у адрозьненьне ад апошняй, гістарычны «яць» у расейскай мове пад націскам, як правіла, не пераходзіць у «е» і не чаргуецца з нулем гука). У кірыліцы «яць» звычайна лічыцца 32-м знакам (займае месца ў азбуцы пасьля знаку Ь), у глаголіцы па парадку 33-і, лікавага значэньня ня мае.

У невялікім ліку самых старажытных кірылічных помнікаў сустракаецца таксама адмысловая літара «ётаваны яць».

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Апісаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Іншае[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Александров А. Полный русско-английский словарь. — 5-е изд. — СПб., 1909. (Репринт в Германии ок. 1960.)
  • Буслаев Ф. Историческая грамматика русскаго языка. — 4-е изд. — М.: изд. братьев Салаевых, 1875.
  • Востоков А. Сокращенная русская грамматика. — 4-е изд. — М.: в универс. типогр., 1843. (Существует репринт.)
  • Григорьева Т. М. Русское письмо: от реформы графики к реформе орфографии. — Красноярск: изд-во КГУ, 1996.
  • Грот Я. К. Русское правописание. — 11-е изд. — СПб.: Имп. АН, 1894.
  • Ломоносов М. В. Российская грамматика. — СПб.: Имп. АН, 1755.
  • Смирновский П. В. Учебник русской грамматики. Часть 1. Этимология. — 26-е изд., стереотип. — 1915.
  • Успенский Л. В. По закону буквы. — М.: Молодая гвардия, 1975.
  • Чернышев К. В. Грамматика русскаго языка. — СПб., 1910.
  • Церковнославянская грамота / Отв. ред. Шумских Н. Н. — СПб., 1998.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]