Армін (імя)
| Армін лац. Armin | |
| Armin | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Ahr + Minno |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Ярмін, Ярэмін, Ярамін |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Армін» | |
Армін, Ярмі́н (Ярэ́мін, Ярамін) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Армін (Armin[1], Arminus[2], Arminius) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова ар- (імёны ліцьвінаў Арвід, Арман, Ярмунд; германскія імёны Arvid, Arman, Aramund) паходзіць ад гоцкага ara 'арол'[4], а аснова -мін- (-мен-) (імёны ліцьвінаў Мінят, Асьміна, Гальмін; германскія імёны Miniatus, Osminna, Galmin) — ад гоцкага minan 'менаваць, памятаць, любіць'[5], minthi 'памяць'[6].
Адпаведнасьць імя Армін (лет. Arminas) германскаму імю Arminius прызнае летувіскі лінгвіст Ёзас Юркенас(lt)[7].
У Польшчы ў 1734 годзе адзначалася прозьвішча Jermin (Ermin)[8].
У Польшчы адзначаюцца прозьвішчы Армін (Armin) і Араміновіч (Araminowicz)[9].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Erminy (1744 год)[10]; Hryhory Jereminowicz (6 лютага 1764 году)[11]; Elisabetham Jaraminowna (XIX ст.)[12].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Армін (16 да н.э. — каля 21 н. э.) — водца германскага племя херускаў, які нанёс Рымскай імпэрыі адну з найбольш сур'ёзных паразаў у Тэўтабурскім лесе
- Дарота Мікалаеўна Ераміновіч — вількамірская зямянка, якая ўпамінаецца ў 1605 годзе[13]
- Армін Ляшэт (нар. 1961) — нямецкі палітык і дзяржаўны дзяяч
Ярэміны (Jeremin) — прыгонныя зь вёскі Альгінянаў (Віленскі павет), якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[14].
Ераміновічы (Jereminowicz) гербаў Котвіч і Тарнава[15] — літоўскі шляхецкі род[16].
На 1904 год існавала вёска Орміна (Арміна) у Рослаўскім павеце Смаленскай губэрні[17].
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Verdeutschungsbücher des Allgemeinen deutschen sprachvereins. — Berlin, 1900. S. 31.
- ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 2: Die Ostgoten. Die Langobarden. Die altgermanischen Bestandteile des Ostromanischen. Altgermanisches im Alpenromanischen. — Berlin und Leipzig, 1935. S. 85.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 474.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 59.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 169.
- ^ Юркенас, Ю. Основы балтийской и славянской антропонимики. — Вильнюс, 2003. С. 121.
- ^ Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku. T. 2: H—Mą. — Kraków, 2009. S. 117.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 35—36.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 163.
- ^ Maciejauskienė V. Gruzdžių pavardės: istorija ir dabartis // Lietuvos valsčiai. Kn. 17, 2010. P. 18.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 6. ― Вильна, 1908. С. 226.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 840.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 3. — Rzeszów, 2001. S. 224.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Е, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Список населенных мест Смоленской губернии. — Смоленск, 1904. С. 338.