Базыль Белаказовіч

Базыль Белаказовіч
Дата нараджэньня	2 студзеня 1932(1932-01-02)
Месца нараджэньня	Відова, Бельск-Падляскі, Бельскі павет, Беластоцкае ваяводзтва, Польская Рэспубліка
Дата сьмерці	21 лютага 2010(2010-02-21) (78 гадоў)
Месца сьмерці	Варшава, Польшча
Месца пахаваньня	Праваслаўныя могілкі ў Варшаве[d]
Месца вучобы	Інстытут гісторыі СПбДзУ[d] філялягічны факультэт СПбДзУ[d]
Занятак	гісторык
Месца працы	Варшаўскі ўнівэрсытэт
Навуковая ступень	доктар навук
Узнагароды

Базыль Белаказовіч (2 студзеня 1932, Відава, Беластоцкае ваяводзтва — 21 лютага 2010, Варшава) — польскі літаратуразнавец, доктар філялёгіі, прафэсар.

Дасьледаваў беларускую літаратуру XIX стагодзьдзя, творчасьць польска-беларускіх пісьменьнікаў, беларускія тэмы і матывы ў польскай літаратуры і польскія ў беларускай.

Па паходжаньню на палову беларус, а на палову — паляк. У 1956 годзе скончыў філялягічны факультэт Ленінградзкага ўнівэрсытэту, а праз год там жа — гістарычны. Празь няпоўных дзесяць гадоў стаў ужо ганаровым доктарам таго ж унівэрсытэту. Падставы для гэтага дала манаграфія «З гісторыі польска-расейскіх літаратурных сувязяў ХІХ стагодзьдзя» (1971). А неўзабаве на яго ўсклалі грамадзкія абавязкі віцэ-прэзыдэнта Асацыяцыі выкладчыкаў расейскай мовы і літаратуры ў Польшчы.

Сакрат Яновіч рабіў у Ніве з 1956 па 1970 гады і з 1981 па 1988 гады і вучыўся ў 1968—1973 гадах у Варшаўскім унівэрсытэце на факультэце польскае й славенскае філялёгіі. Магістэрская работа была па ўспрыняцьцю беларускае літаратуры ў Польшчы. Яе пісаў пад кіраўніцтвам прафэсара Крыстыны Кулічкоўскае. Рэцэнзэнтам стаў прафэсар Базыль Белаказовіч, які рабіў у Польскае Акадэміі Навук. Ён убачыў у Сакраце Яновічы навукоўца, але з-за беднасьці Сакрат Яновіч адмовіўся ад навуковае работы.

Істотныя карэктывы ў навуковыя пляны ўнесьлі каардынацыйныя паездкі ў Беларусь, удзел у менскіх навуковых канфэрэнцыях і кангрэсах, знаёмствы зь Вячаславам Рагойшам, Алегам Лойкам і іншымі беларускімі ўнівэрсытэцкімі прафэсарамі. У выніку гэтага зьявілася сьмелая манаграфія «Мар’ян Зьдзяхоўскі і Леў Талстой» (1995), дзе ўладальнік Ракава выступае як роўны расейскаму клясыку. Пісаў артыкулы пра беларускую літаратуру ХІХ стагодзьдзя, пра творчыя сувязі беларускіх і польскіх пісьменьнікаў. Зрэшты, там, дзе не ставала такіх сувязей, ён іх арганізоўваў сам.

Памёр у Варшаве, пахаваны на праваслаўных могілках.

Глядзіце таксама

• Ежы Папялушка