Гімн Банглядэшу

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Рабіндранат Тагор — паэт і кампазытар

Ама́р шона́р Бангла́ (па-бэнгальску: আমার সোনার বাংলা, што значыць «Мая залатая Бэнгалія») — нацыянальны гімн Банґлядэшу. Гэтая песьня была напісаная бэнгальскамоўным індыйскім паэтам Рабіндранатам Тагорам у 1906 годзе. Яна была абвешчаная нацыянальным гімнам Банглядэшу 13 студзеня 1972 году. Тагор таксама аўтар нацыянальнага гімну Індыі — Джана гана мана.


Транслітарацыя бэнгальскага тэксту
Амар шонар Банґла
Амі томай бгалобашы
Чыродын томар акаш, томар баташ амар пранэ
О ма, амар пранэ баджай башы
Шонар Банґла
Амі томай бгалобашы.
О ма, фаґунэ тор амэр бонэ
Ґгранэ паґол корэ —
Моры гай, гай рэ —
О ма, фаґунэ тор амэр бонэ
Ґгранэ паґол корэ
О ма, оґгранэ тор бгора кхэтэ
Кі дэкхечхы
Кі дэкхечхы, модгур гашы.
Шонар Банґла
Амі томай бгалобашы.
Кі шобга кі чхая ґо,
Кі снего кі мая ґо —
Кі ачол бічхаечхо ботэр мулэ,
Нодыр кулэ кулэ.
Ма тор мукхер бані амар канэ
Лаґе шудгар мото —
Моры гай, гай рэ —
Ма тор мукхер бані амар канэ
Лаґе шудгар мото.
Ма тор бодонкхані молін голе,
Амі ноён джолэ бгашы.
О ма, амі ноён джолэ бгашы.
Шонар Банґла
Амі томай бгалобашы.
Пераклад з бэнгальскай
Мая залатая Бэнгалія,
Я кахаю цябе.
Заўжды тваё неба, твой вецер у маёй душы…
О маці, у маёй душы граюць на дудцы.
Залатая Бэнгалія,
Я кахаю цябе.
О маці, у месяцы фаґуне
Ад паху тваіх мангавых лясоў
Я вар’яцею —
Ой, я ўміраю —
О маці, у месяцы фаґуне
Ад паху тваіх мангавых лясоў я вар’яцею.
О маці, у месяцы Оґгране,
На тваіх поўных палях, што я ўбачыў?
Што я ўбачыў? — Мядовую ўсьмешку.
Залатая Бэнгалія,
Я кахаю цябе.
Ах, якую прыгажосьць, які цень
Якую ласку, якую любоў
Ты пасьцяліла нібы частку свайго са́ры
Пад баньянамі, па берагах рэк.
Маці, словы з тваіх вуснаў
Маім вушам здаюцца нектарам.
Ой, я ўміраю —
Маці, словы з тваіх вуснаў
Маім вушам здаюцца нектарам.
Маці, калі гэты твар твой нахмурываецца
Я плаваю ў слязох.
О маці, я плаваю ў слязох.
Залатая Бэнгалія,
Я кахаю цябе.

আমার সোনার বাংলা, আমি তোমায় ভালোবাসি।

চিরদিন তোমার আকাশ, তোমার বাতাস, আমার প্রাণে বাজায় বাঁশি ॥

ও মা, ফাগুনে তোর আমের বনে ঘ্রাণে পাগল করে,

মরি হায়, হায় রে--

ও মা, অঘ্রানে তোর ভরা ক্ষেতে আমি কী দেখেছি মধুর হাসি ॥

কী শোভা, কী ছায়া গো, কী স্নেহ, কী মায়া গো--

কী আঁচল বিছায়েছ বটের মূলে, নদীর কূলে কূলে।

মা, তোর মুখের বাণী আমার কানে লাগে সুধার মতো,

মরি হায়, হায় রে--

মা, তোর বদনখানি মলিন হলে, ও মা, আমি নয়নজলে ভাসি ॥

তোমার এই খেলাঘরে শিশুকাল কাটিলে রে,

তোমারি ধুলামাটি অঙ্গে মাখি ধন্য জীবন মানি।

তুই দিন ফুরালে সন্ধ্যাকালে কী দীপ জ্বালিস ঘরে,

মরি হায়, হায় রে--

তখন খেলাধুলা সকল ফেলে, ও মা, তোমার কোলে ছুটে আসি ॥

ধেনু-চরা তোমার মাঠে, পারে যাবার খেয়াঘাটে,

সারা দিন পাখি-ডাকা ছায়ায়-ঢাকা তোমার পল্লীবাটে,

তোমার ধানে-ভরা আঙিনাতে জীবনের দিন কাটে,

মরি হায়, হায় রে--

ও মা, আমার যে ভাই তারা সবাই, ও মা, তোমার রাখাল তোমার চাষি ॥

ও মা, তোর চরণেতে দিলেম এই মাথা পেতে--

দে গো তোর পায়ের ধূলা, সে যে আমার মাথার মানিক হবে।

ও মা, গরিবের ধন যা আছে তাই দিব চরণতলে,

মরি হায়, হায় রে--

আমি পরের ঘরে কিনব না আর, মা, তোর ভূষণ ব'লে গলার ফাঁসি ॥

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]