Вісяты (Браслаўскі раён)
| Вісяты лац. Visiaty | |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Віцебская |
| Раён: | Браслаўскі |
| Сельсавет: | Цяцеркаўскі |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 2153 |
| Нумарны знак: | 2 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 55°31′16.3″ пн. ш. 27°19′30.6″ у. д. / 55.521194° пн. ш. 27.325167° у. д.Каардынаты: 55°31′16.3″ пн. ш. 27°19′30.6″ у. д. / 55.521194° пн. ш. 27.325167° у. д. |
Вісяты на мапе Беларусі ±   Вісяты | |
Віся́ты[1] — вёска ў Беларусі, каля возера Вісятаў. Уваходзяць у склад Цяцеркаўскага сельсавету Браслаўскага раёну Віцебскай вобласьці.
Назва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Вісад
Вісад (Wisad) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -віс- (-віз-, -веш-) (імёны ліцьвінаў Вісігерд, Вісімунт, Вішымут; германскія імёны Wisigard, Wisemund, Vismuot) паходзіць ад гоцкага wis 'мудры, абазнаны'[3], аснова -гад- (-ад-, -ат-) (імёны ліцьвінаў Ядвіга, Гатман, Бернат; германскія імёны Hadwig, Hadoman, Bernat) — ад гоцкага *haþus[4], германскага hathu 'бой'[5], а аснова -сад- (-сат-) (імя ліцьвінаў Жадзьвін; германскае Saduinus) — ад гоцкага saths 'насычаны, задаволены'[6].
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Віцебская вобласць: нарматыўны даведнік / У. М. Генкін, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2009. — 668 с. ISBN 978-985-458-192-7. (pdf)
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1624.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 70.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 87.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 193.