Саўгут
| Саўгут лац. Saŭgut / Saŭhut | |
| Savegodo | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Savas + Godo |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Саўгуць, Салкуць |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Саўгут» | |
Саўгут (Саўгуць, Салкуць) — мужчынскае імя.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Савегода або Савегота (Savegodo[1][2], Savegotis) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова саў- (імёны ліцьвінаў Савіла, Савігайла, Саўконт; германскія імёны Savilo, Savigello, Savegonte) паходзіць ад гоцкага і бургундзкага sauil, старагерманскага sowila 'сонца'[4], а аснова -гуд- (-год-, -гут-) (імёны ліцьвінаў Готалт, Готарт, Гудман; германскія імёны Gotaldus, Gotard, Gutmann) — ад гоцкага guþs 'Бог'[5], gôþs 'добры, старанны, пабожны' або *guts 'гот'[6]. Такім парадкам, імя Саўгут азначае «Боскае сонца»[7].
У Прусіі бытавала імя Sawgute / Sawgotthe[8].
У Польшчы адзначаюцца прозьвішчы Салгут (Sałgut), Саўгут (Saugut) і Солгут (Sołgut)[9]
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Dougert Solkuteuicz (1387—1394 гады)[10]; do wonet Sowgutte (Хроніка Віганда)[11]; люди господарьские… Римути Совкгутевичъ (14 ліпеня 1539 году)[12]; люди нашы у Волковыиском повете… а Совкгутеи (26 сьнежня 1504 году)[13]; у Волковыискомъ повете… земль… а Совъкгутевъщину (23 лістапада 1507 году)[14]; люди господарьские… Римути Совкгутевичъ (14 ліпеня 1539 году)[15].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Саўгут — літоўскі баярын, які ўпамінаецца пад 1386 годам[7]
- Петрык Саўгутавіч — жыхар Жамойцкага староства, які ўпамінаецца ў 1537—1538 гадох[16]
На 1905 год існавала вёска Саўгуты ў Ваўкавыскім павеце Гарадзенскай губэрні[17].
На гістарычнай Ашмяншчыне існуе вёска Саўгуці.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Repertori D’Antropònims Catalans (RAC). Vol. 1. — Barcelona, 1994. P. 479.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 196.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 15, 1973. S. 18 (264).
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 134.
- ^ а б Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 25.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 90.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 281, 283, 296.
- ^ Поручная грамота за Братошу Койлутовича (1387—1394), Fontes historiae Magni Ducatus Lithuaniae
- ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 669.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 17. Акты Гродненского земского суда. — Вильна, 1890. С. 15.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 5 (1427—1506). — Vilnius, 2014. P. 375.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 8 (1499—1514). — Vilnius, 1995. P. 235.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 17. Акты Гродненского земского суда. — Вильна, 1890. С. 15.
- ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 432.
- ^ Указатель населенным местностям Гродненской губернии, с относящимися к ним необходимыми сведениями. — Гродна, 1905. С. 176.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. Аўтарскае выданне. — Менск, 2019. — 459 с. — (сьціслая вэрсія кнігі: Вытокі Вялікае Літвы. — Менск, 2021. — 89 с.)